Donderdagavond dus kwamen Michiel en Cathelijne aan met hun kinderen Daan, Stein en natuurlijk Adriënne, Elises vriendin.
Geheel in stijl met de promotie van Bali als vakantie-eiland werd hun aankomst nog even met twee uur vertraagd door de geweldige immigratie-procedures; niettemin waren we rond half drie dan toch thuis.
Voor onze gasten was vrijdag een mooie dag om te luieren en uit te rusten. Voor mij niet, want ik heb vrijdag en zaterdag besteed aan het uitoefenen van een oude hobby: het bijbrengen van onderhandelingsvaardigheden aan mensen, in dit geval een aantal overheidsdienaren uit Tanzania.
Twee leuke dagen, ik heb een hoop geleerd over de manier waarop zaken in Afrika worden geregeld en ik hoop dat enkele deelnemers iets hebben opgestoken van de training.
Dinsdag zijn de Van Iersels met Elise vertrokken voor een driedaagse reis naar Oost-Bali, zodat Steffie en ik ineens met een leeg huis zaten – een heel verschil met de afgelopen weken. We hebben deze dagen besteed aan luieren, eten en een avond op stap – wat wel weer eens heel leuk was.En ’s morgens ben ik dus ook met Snowy op pad gegaan – dat ging een paar dagen goed, maar op een gegeven moment niet meer. Snowy had besloten niet mee te komen, rende ook weg als ik hem wilde aanlijnen dus hebben we ‘m op het strand achter moeten laten. Op zich niet z’n probleem, Age heeft dat ook al eens met hem meegemaakt, maar je wilt er toch niet aan denken dat er iets met een hond gebeurd terwijl je er voor zijn baasje op aan het passen bent...
...diverse zoekpogingen later op de dag leverden niets op. De volgende ochtend Django uitgelaten en wie sprong daar blij blaffend op me af en liet zich direct aanlijnen? Snowy. Ik denk dat hij honger had...
Donderdag avond kwamen onze gasten terug – moe maar voldaan, zoals dat heet. Vrijdag lamballen, ’s avonds trainen – ik ben die avond uitgenodigd om met sensei Rudy binnenkort mee te gaan naar Jakarta en daar kennis te maken met Soke Horyu Matsuzaki, de voorzitter van Kushin Ryu, onze karate-stijl. Deze komt naar Jakarta omdat daar de grootste dojo van Azië wordt gebouwd door Kushin Ryu.
En Elise gaat meedoen aan de Open Indonesische Kampioenschappen Karate voor junioren op 14, 15, en 16 september. Daarvoor krijgt ze nog extra trainingen wedstrijdvechten; er komen deelnemers uit 20 landen dus dat wordt een leuke ervaring.
En hoewel ik geen stap kan zetten zonder dat hij me volgt, hij jankt als en bezetene als ik even zonder hem weg ga, breng ik ‘m zometeen naar de dierenarts om daar een paar dagen te blijven. Ik kan hem zijn medicijnen niet geven en zijn wond niet schoonmaken omdat hij direct bijt – ik heb inmiddels een wondje dus de vraag is nog of ik voor rabiës spuiten moet gaan halen, dat hoor ik vanmiddag. In ieder geval is het gevaar voor de kinderen hier met deze onberekenbare hond te groot.
Update: het is dus prijs. Snowy is ingeënt maar gebeten door een onbekende hond, die dus hondsdol zou kunnen zijn. Dat betekent dat hij twee keer een boostershot krijgt om zeker te weten dat hij niets hondsdol wordt. Mensen die mij kennen weten dat ik dat allang ben, maar inmiddels ben ik op aanraden van de dokter toch maar begonnen met de serie van 5 vaccinaties die ervoor moeten zorgen dat ik niet over een paar weken als een Oranjesupporter op 11 juli rondloop: schuimbekkend en happend naar alles wat beweegt.
