Back in Bali

Veel te lang, maar ook in een hele drukke tijd, heb ik niets geschreven. Een korte (....) samenvatting van het voorgaande:

Op vrijdag de 25e is Hans vertrokken naar Nederland, na 3 maanden bij ons te zijn geweest. Over enkele maanden (inmiddels weten we: op 10 augustus) is-ie weer terug.

Maandag was ik aan de beurt: via Singapore, waar ik nog het één en ander te doen had, naar Amsterdam. Een paar maanden niet in Singapore betekent dat er weer veel nieuws te zien is. Het nieuwe casino is af, een ongelooflijk monstrum dat toch ook best mooi en indrukwekkend is.

Maar ook: de winkelcentra die bestaan uit een samengeraapt zooitje toko’s, maar waar je voor weinig (2 Euro b.v. voor bijgaande rijst met twee soorten groenten en twee soorten vlees naar keuze plus ijsthee) heerlijk kunt eten.

En waar ik anderhalf uur lang een perfecte massage heb gehad, in een heel klein kamertje boven dat winkelcentrum waar ik naartoe getrokken werd door het bordje acupunctuur: dat laatste deden ze niet, maar de massage was geweldig: topfit en “los” het vliegtuig in.

Nederland en België: veel nat, koud maar soms droog en zonnig – in de tuin van ons huis in België heb ik me echt afgevraagd waarom we zijn verhuisd, maar zulke mooie voorjaarsdagen heb je natuurlijk niet het hele jaar door.

En druk. Vreselijk druk.  Het oude liedje: veel te veel afspraken, daardoor niet alles kunnen doen wat ik van plan was maar over het algemeen genomen wel productief. Geef me een maand en ik loop weer vol gas mee in de rat race.

Gelukkig had ik maar een week. Maar wel genoeg tijd voor bijgaand bordje oesters. Foto speciaal voor Steffie en Jos. Lekker jongens!

In die week ook, op de laatste zondag, nog bij Mark en Denise en de rest van Stef’s familie geweest: soto eten. En, niet onbelangrijk: het Lekkerste Bier Ter Wereld (official) drinken. Dit jaar is namelijk Westvleteren Trappist door de deskundigen weer uitgeroepen tot het beste bier ter wereld.

Daar zijn ze in die abdij niet blij mee, want de vraag naar hun bier overtreft het aanbod enorm, als je dat bier wilt hebben, moet je het volgende doen:

1) Bellen. Ga er van uit, dat je drie dagen aan het proberen bent voordat je eindelijk verbinding met de abdij hebt om je bestelling te kunnen plaatsen. Alle lijnen zijn vol. Zoiets als je verzekeraar bellen met een claim, maar dan nog erger.
2) De nummerplaat van je auto en je telefoonnummer doorgeven.
3) Wachten.
4) Zie 3)
5) De telefoon gaat! “U mag (MAG!) op datum x en op tijdstip y komen en dan mag u 1 (één) kratje bier kopen.
6) Naar Westvleteren rijden.
7) Onder dankzegging je kratje vloeibaar goud betalen en aanpakken
8) Op naar huis en drinken
9) Natuurlijk niet! Drinken...dit bier bewaar je eerst een paar weken op een donkere en koele plaats, om de verschrikkingen van de reis te laten verwerken.
10) En dan, heel af en toe, een enkel flesje.....

Dat dacht Mark tenminste. Want hij heeft de voorgaande stappen doorlopen.

Maar dat was dus buiten de waard, c.q. zijn zwagers, schoonvader en mijn vader gerekend. Wij hebben hem overigens wel gespaard (en onszelf ook) door na het eerste inderdaad heerlijke flesje niet aan te dringen om het krat meteen soldaat te maken. Zonde – en bovendien: het bier bevat 10,2 procent alcohol, dus na twee flesjes val je wel in slaap denk ik.

Dinsdag terug naar Bali; daar woensdag aangekomen na een rustig verlopen reis. Op  Singapore wel bijgaand beest gezien: de Airbus A380, goed voor 50.000 passagiers in één keer en dan hebben ze allemaal nog een eigen bed, zithoek en patiotuin ook.

Bali: Steffie en de hondjes waren thuis, Elise niet want die was dinsdag met medeleerlingen van haar school naar Yogyakarta vertrokken voor een paar dagen.

Donderdagavond mochten we haar van het vliegveld halen: ze was doodop. Zo moe, dat ze onder de douche staand in slaap is gevallen.

Maar wel mooie verhalen, we gaan er van uit dat die hier gepubliceerd worden – we gaan enige druk uitoefenen.

Gisteren zijn we met Moniek, Wim en Angelique gaan eten want ze moeten vandaag terug naar Nederland.

En hoe het kan, kan het: precies op de dag dat zij, na een paar weken on-Balinees slecht weer, vertrekken is eindelijk de wind gedraaid en begint die flink te waaien uit de goede richting. Het lijkt er op dat nu dan toch het droge seizoen is begonnen.