Voetbal! En Elise heeft gescoord!

Ja, vandaag gaat het dan toch los daar in Zuid-Afrika. Uiteraard staan wij er helemaal klaar voor om onze jongens vanaf hier moreel te ondersteunen; tenslotte is het maar voor drie wedstrijden en dan mogen zij weer naar huis en kunnen wij ook weer gewoon gaan doen.

Gisteravond zijn we bij Six Point vast wezen oefenen: oefenen in pool biljart wel te verstaan. Want er is voorafgaand aan de wedstrijden een poolcompetitie en daar doen wij (Stef, Jos, Jos, Rudy, Frans, ik en nog een stuk of dertig anderen) aan mee.

En daar hoorde ik van Frans iets, wat natuurlijk alleen weer hier kan.

We hebben meer dan 60 zenders op onze kabeltelevisie, waaronder een hele hoop Indonesische en sportzenders dus ik had me al helemaal ingesteld op lekker thuis voetbal kijken als het Nederlands elftal niet speelt –want op die drie dagen zitten we dus bij Six Point.

Voetbal is hier namelijk mateloos populair en omdat Giovanni van Bronckhorst een Indo is, is praktisch het hele land hier voor Nederland. Wie zei daar nog iets over rancune over de koloniale tijd?

En daarom is er geen (nul, kossong, nada, niente), ik herhaal: géén enkele wedstrijd hier rechtstreeks op de kabel of via de satelliet te volgen.

I shit you not, het is echt waar.

Want blijkbaar heeft één of andere bijdehanterik de rechten gekocht en noch Indovision (satelliet) nog Telkomvision (kabel) hebben de benodigde munten opgehoest om de wedstrijden te mogen uitzenden.

Het signaal van de betreffende zender wordt wel gewoon doorgegeven tijdens de wedstrijden, maar dan gescrambled dus daar heb je niets aan.

Wat nu? Nou, op aangeven van Frans heb ik het volgende gedaan: een UHF-antenne gekocht (voor hen, die na 1970 zijn geboren: die dingen stonden vroeger op de daken van huizen zodat jullie ouders en grootouders naar Tante Hannie, Okkie Trooi en Ja Zuster, Nee Zuster konden kijken toen er nog geen centrale antennes en kabeltelevisie waren) en aangesloten – want via de ether wordt het signaal wél gewoon uitgezonden.

Zodat Jan met de Songkok in Indonesië gewoon de wendstrijden kan zien, want 90% van de bevolking hier heeft geen kabel – of satelliettelevisie maar gewoon een antenne. En als ze dáár geen voetbal op kunnen zien, komt er hier een volksoproer waarbij de KrisMon-rellen in vergelijking een theekransje zijn.

Kortom: als er voetbal is, kijken wij via de hiernaast afgebeelde constructie. Only in Indonesia, prachtig toch?

Verder natuurlijk veel belangrijker nieuws: Elise is over!

Ze is in alle staten, want volgens jaar gaat ze naar grade 8. Kijk maar eens op deze foto: dat enthousiasme, die gedrevenheid, die energie, die alerte blik, die drive.....het is duidelijk dat ze amper kan wachten tot ze weer terug naar school mag.

In ieder geval: wij zijn er erg blij mee en ook trots.

Nog een reden tot blijdschap: Suman is hier. Ze is een week op Bali, we zijn eergisteren gezellig met haar op stap geweest (Stef de hele dag, ik ben ‘s middags aangeschakeld en Elise ’s avonds bij het eten) en morgen doen we dat weer.

Vooral Stef, want zoals bekend spreken vrouwen 3 keer zoveel woorden per dag dan mannen (6000 tegenover 2000) en dat is nog maar een gemiddelde: als ze bij elkaar zijn verviervoudigt dat. Ik doseer dus maar even.....

En over ruim een week komt Robrecht aan. Zijn we weer compleet!

UPDATE en inderdaad: tijdens de openingsceremonie veranderde het beeld op de kabel in een mededeling: "sorry, geen uitzending over de WK 2010. Koop maar een UHF-antenne." Wij hebben prima beeld.....