Zijn ze er nog?

Ja, we weten het - het is al langere tijd angstaanjagend stil op ons weblog.

Geen nood: met ons persoonlijk gaat het goed, er is ook van alles gebeurd maar we hebben in de hectiek van de afgelopen weken niet de tijd genomen om daar op het blog verslag van te doen.

In een notendop: Met onze Rob gaat het prima in Australië, we begrijpen van hem dat hij tussen het feesten door ook nog tijd kan vinden voor zijn werk.

En voor zijn vriendin.

En zelfs voor zijn studie!

Elise gaat ook prima, relaxed door het leven en ze heeft overigens een prima schoolrapport - met een 10 ("excellent") voor Engels nota bene, wat voor een niet native speaker toch wel als heel bijzonder mag worden beschouwd. Vinden wij als trotse ouders.

Stef is met mooie dingen bezig maar daar moet ze zelf maar verslag van doen als de tijd daar rijp voor is. Ik vind het in ieder geval kei-gaaf.

Hans is op dit moment een twee-eiîge tweeling met Django: waar de één is, vind je de ander.

En dat komt weer omdat ik in Nederland zit. Nu al bijna een week en dat gaat nog bijna  twee maanden duren, want er is werk aan de winkel hier. Aan de ene kant heel fijn, want ik merk er moeite mee te hebben stil te zitten. Aan de andere kant: ik miste Bali al toen ik nog moest vertrekken en dat missen gaat nog steeds door. Hopen maar dat het goed komt.

Dat wil zeggen dat de komende periode het uploaden van foto's en verhalen van de Balinese kant door Stef zal gebeuren, als ze daar tijd voor heeft. Ik zal met enige afstand (ca. de halve wereld) ook nog wel schrijven, maar dan vooral over dat wat in zijn algemeenheid de laatste twee jaar is opgevallen aan dat prachtige eiland. En wat opvalt in Nederland en België, als je daar een tijdje weg bent.

Pas in december gaat het weer "los"zoals voorheen....