Een chagrijnige vrijdag

Nou ja: een beetje dan. Chica heeft een rothumeur, wil bijna niet eten en ligt op het terras boos te blaffen naar iedereen die langsloopt. Het regent. En het regent. Afgewisseld met af en toe een bui. Zoals je op bijgaande foto kunt zien van Nyoman die de gestreken was droog naar binnen probeert te krijgen.

Wel leuk: vanmorgen Hans weggebracht naar Siyut, hij was door Bert en Anja uitgenodigd om te komen bridgen. De weg erheen was een drama; de Bypass waarover we moeten wordt verbreed en zoals dat dan gaat: voor iets beter wordt, wordt het eerst een heel stuk slechter. Net Nederland.

Maar we hebben het gehaald en Hans gaat zijn bridge-vaardigheden vandaag afstoffen. Vanmiddag wordt hij netjes teruggebracht, dus ik hoef de Bypass maar één keer over. Neem van mij aan: die weg heen en terug rijden in strijd met tientallen vrachtwagens met dronken chauffers die “wie het eerst bij Petrus is” spelen, elkaar inhalen op plaatsen waar het echt onmogelijk is (ik werd verdorie links ingehaald door een vrachtauto die vervolgens  de vrachtwagen vóór me rechts inhaalde, ons daarbij van de weg drukkend) en dat alles omringd door honderden brommers, waarop hele families, die worden bestuurd door de debiele broertjes van voornoemde chauffeurs......het is een ervaring om nooit te vergeten. In het woordenboek heet dat “trauma”, geloof ik.

Omdat het te slap geveerde linker-achterwiel van de Toyota nu steeds sneller tegen de wielkast aanslaat als we door een kuil rijden (en daar hadden we er onderweg genoeg van!) ben ik op de terugweg langs mijn vrienden van Generasi gegaan. Die hebben de achtervering (bladveren) gereviseerd door er nieuwe veerbladen onder te zetten en ze hebben de auto ook nog even een centimetertje extra verhoogd. Nou, dat achterwiel raakt echt de wielkast niet meer. Op de terugweg kwamen mijn tussenwervelschijven vloekend uit mijn ruggengraat om me te melden dat “een beetje stugge vering” het eufemisme van de eeuw is in relatie tot de Toyota en dat wij onze achternaam binnenkort mogen wijzigen in Herniakens. Het zij zo.

Wel heb ik Gede gevraagd om straks met zijn busje te komen en met mij naar het vliegveld te gaan om Peter en Tiny op te halen. Als ik ze in de Toyota haal, willen ze ter hoogte van Kuta al weer terug naar Nederland vrees ik. Desnoods lopend.

O ja: ik heb de dokter van Chica maar eens gemeld. In verband met haar conditie hadden ze besloten om niet afgelopen woensdag (de 3e) te komen, maar dat uit te stellen tot de 13e. Nu weten wij dat ook.