Het is maandag en het regent

Pijpestelen; een typische maandagmorgen. Vanmorgen met Chica het strand op geweest, de zee is enorm ruw. Chica stond in het water blij naar me te kijken toen er van achteren een enorme golf opdoemde. Ineens was ze onder water verdwenen om iets later op het strand gekwakt te worden: drijfnat en boos blaffend naar de zee.

De afgelopen week zijn Stef en ik weer op pad geweest voor van alles en nog wat; dat heeft o.a. een paar mooie beelden opgeleverd voor in de gastenbadkamers en een Buddha uit Thailand die in een buitennis past. Onze banken zijn bijna klaar, ze worden waarschijnlijk donderdag gebracht.



We zouden afgelopen vrijdag gaan duiken maar hebben dat uitgesteld, omdat er vrijdagmorgen een kennismakingsochtend was voor de nieuwe Nederlandstalige mensen van Elises school. Dat vonden we toch net even belangijker en ik moet zeggen: het was erg leuk. Onder meer gesproken met een man die zijn sporen in de ICT heeft verdiend en dan blijkt dat toch maar weer een hele kleine wereld te zijn, waarbij we gemeenschappelijke kennissen bleken te hebben. Mijn vingers beginnen langzamerhand toch wel te jeuken: ik wil weer aan het werk!

Een andere afspraak die niet doorging was eten in Jimbaran op zaterdag. Carin belde, het leek ons erg leuk om weer eens vis te eten bij de ondergaande zon – maar eerst moesten we Elise nog even wegbrengen en op halen van een feestje in Medahan, ruim een half uur rijden de andere kant op.

Dachten we. Maar omdat het weer eens een goede upacaradag was, bleven we om de haverklap steken bij wéér een wegafsluiting, gevolgd door een omleiding naar de volgende afsluiting. Uiteindelijk stonden we bijna een uur laten in Batuan op de doorgaande weg naar de Bypass - alleen ging die weg niet door, maar was afgesloten in verband met een......upacara.

Kort en goed: toen we haar uiteindelijk hadden afgeleverd, zijn we met Chica (die mee was) naar het strand gegaan daar om te genieten van de wilde zee en de rust. Wel drie minuten. Toen werden we overspoeld door honderden Balinezen: upacara. We bleken vlakbij een tempel te staan, een hele aparte trouwens waarvan ik nog eens ga onderzoeken waarvoor-ie dient. Daar komen we op terug. Na afloop Elise ophalen en pas om zes uur thuis, hier en daar onverwacht op de Bypass gehinderd omdat er een upacara-stoet over de kruising moest. We waren dus veel te laat (en trouwens ook: te gaar) om nog naar Jimbaran te rijden. Jammer.

Maar geen nood: dan eten we toch iets anders? Wat dan? Ach...Vlaamse stovers met frieten misschien?

JA! Dat kan hier. Sinds een paar dagen is een tentje waar wij nog wel eens komen (Treo 2, voor de ingewijden) overgenomen door twee Vlamingen uit Nieuwpoort die daar hun Komilfo restaurant zijn begonnen. En dus ook stovers op de kaart hebben staan, naast een overigens on-ge-lo-fe-lijk goede rendang en nog zo wat meer.

Daar aangekomen waren alle tafels bezet, we zijn bij John en Dirk aangeschoven die daar al zaten en hebben kennis gemaakt met nog wat Nederlanders (Chris en Connie) die we later ook weer tegenkwamen bij Nick’s café, waar ook Jos, andere Jos en Maureen waren, een knettergekke Braziliaanse waarvan ik de naam niet weet maar die met Steffie salsa danste, een Belg die Frank heet en toen was het ineens drie uur ’s nachts.

En omdat er gelukkig geen shoarma-tenten zijn op Bali zijn we toen met Jos en Maureen naar een warung gegaan die 24 uur per dag open is en hebben daar nasi goreng gegeten...heet....héét....maar wel heel erg lekker.

Moet ik nog zeggen dat we pas om 4 uur in bed lagen en dat de zondag heel rustig is verlopen? Stef is met Elise en Chica naar het strand geweest, ze hebben het daar verschrikkelijk leuk gehad en ik ben in huis wat gaan klussen. Onder andere het schoonmaken van de douchekoppen. Het water dat we oppompen is drinkwater-kwaliteit maar ook erg zwavelhoudend en dat is weliswaar heel goed voor je velletje, maar het heeft ook nadelen: het ruikt een beetje naar rotte eieren en die zwavel vormt sediment in de gaatjes van de douche. Doorprikken is dus een twee-maandelijk terugkerende klus. Net iets voor mij op zo'n zondag.

Intussen is alles bijna klaar voor de inwijdingsceremonie van ons huis: er zit een groot gat in de grond, Gatot heeft de tempel opengeboord – er moet alleen nog een baksteen worden verwijderd uit de fundering van die tempel. Op de 21e om 8 uur ’s morgens gaat het los; tot een uur of 11 zal er hard gewerkt worden door de priester om de geesten op onze hand te krijgen.

Tenslotte gaat deze week Bali leeglopen. Het is weer Lebaran, dus alle niet-Balinezen gaan naar huis. De veerboot krijgt 5.000 auto’s en 40.000 brommers extra te verwerken en dan laat ik alle autobussen en volle vliegtuigen nog even buiten beschouwing.

Bijkomend probleem is natuurlijk financieel van aard: velen ontdekken nu dat ze te weinig geld hebben om naar huis te gaan en dan komen buitenlanders goed van pas. Een vriendin van ons is al beroofd, wij zijn extra alert en sluiten nu ook overdag alle deuren af. Nog een paar dagen, dan zijn de Lebaran-vierders weg en is het weer veilig.