Lembongan

Onze (Hans en Saskia) eerste week Bali zit er alweer op. De tijd vliegt voorbij, vooral door de vele indrukken.






Het begon met de upacara, die we stuiterend van de jetlag mochten meemaken. Daarna een bezoek aan het vogel- en reptielenpark, waar Saskia achtereenvolgens een uil en een iguana mocht vasthouden, om tenslotte de toeristische week af te sluiten met een bezoek aan Lembongan, een eiland voor de kust van Sanur.

Dat was een avontuur op zich. De overtocht met een snelle catamaran duurt ongeveer een uur en een kwartier, waarna voor de kust het anker werd uitgegooid. Via de luidsprekers werd omgeroepen, dat liefhebbers met kleine bootjes aan land gebracht zouden worden. Aangezien er zo tussen de 300 en 350 man aan boord waren, bleven Sas en ik braaf wachten tot de eerste stormloop voorbij zou zijn. Maar die kwam niet. Wel verscheen er een Balinese dame met een lijst die luidkeels om Pak Hans riep, dat was ik dus.

Enfin, Sas en ik werden in een motorbootje geladen en naar het strand gevaren. Geen nette aanlegsteiger, gewoon , hup over de rand tot je knieën in het water. Ik had gelukkig mijn Crocs aan, maar Saskia met haar modieuze slippertjes vond het iets minder. Van de hele bemanning waren wij zo ongeveer de enigen die aan wal gingen, de rest bleef op het schip waar aan de achtersteven een waterglijbaan werd uitgedraaid en een soort terrasvlot aangemeerd, waarna iedereen ging zwemmen, snorkelen en surfen.

Dolle pret dus, maar om daarvoor nou helemaal naar een eiland te varen....Maar wij waren op Lembongan , een waar Bounty eiland. Witte stranden , palmbomen, blauwe zee, roept u maar, een echte tropische verrassing. We hebben vervolgens een vlerkprauw gehuurd, met schipper, buitenboordmotor en afdakje tegen de zon voor een rondvaart. Die bracht ons naar een gedeelte waar wij een tocht door de Mangrove bossen konden maken. Opnieuw een deceptie,(voor Sas dan, zie slippertjes) want vanwege laagwater moesten wij de laatste paar honderd meter te voet afleggen, door modder en zeewier (lang leve mijn Crocs) om aan te komen in een volkomen verlaten dorp.

Gelukkig verscheen er een knaap in een rode trui, die maar een ding kon zeggen: you wonne boot? Ja dus. Hij had voor ons een soort uitgeholde boomstam kano, maar dan wel van plaatstaal, waarmee hij ons een klein uurtje door de Mangrove bossen heeft geboomd. Heel indrukwekkend overigens. Saskia wilde weten of er slangen waren hetgeen door onze schipper breed grijnzend werd bevestigd. Maar toen hij even later het water in moest om onze vast gelopen kano vlot te trekken klom hij er toch wel erg vlug weer in...Na afloop heeft hij ons overigens keurig teruggeboomd naar onze prauw zodat ons een tweede voettocht door de modder bespaard bleef.

Na een prima lunch op een terras in de schaduw met uitzicht op een vulkaan, de Gunung Weetikveel werden wij met hetzelfde motorbootje van die ochtend teruggevaren naar onze catamaran. Met een enigszins geblakerd voorhoofd, dat wel. Maar we hebben genoten van ons dagje op het water. En morgen naar het noorden voor een bezoek aan heilige bronnen, Boeddhistisch klooster en een blik op het echte Bali, zonder al te veel toeristen . We zullen ons gedeisd houden om de sfeer niet te verstoren.