Een slapeloze nacht en niet helemaal zuivere koffie

Gisteravond om een uur of 12. We lagen al lekker te slapen toen ik wakker schrok van een harde bons: de ruiten tussen de slaapkamer en de studio trilden ervan. Uit bed, kijken: Chica lag in de studio heerlijk te snurken (fijne waakhond) dus die was het niet die zich tegen de ramen had gegooid. En verder was er ook niets te zien....nou ja, terug naar bed dan maar weer.

Later vannacht weer dat geluid, minder hard. Ik ben blijven liggen. En om vier uur nog eens, weer harder deze keer en nog wat gestommel er achteraan. Inbrekers? Ik heb me zonder licht te maken aangekleed, een golfclub (ijzer 7) gepakt en ben heel zachtjes de slaapkamer uitgeslopen. Weer niets te zien in het heldere maanlicht (het was eergisternacht volle maan), ook niets te horen – behalve een priesteres in de verte, er werd nog druk geupacaraat blijkbaar.

Ik ben even blijven wachten en toen hoorde ik gekrabbel en gepruts aan de poort die we in de achtermuur hebben, naast Robrechts slaapkamer. Die poort is stevig vergrendeld, dus als daar een inbreker staat kan-ie er niet in. Aan de andere kant: ik moet van deze kant ook eerst de grendels met de sleutel openen en dat kan niet geluidloos, dus de mogelijkheid om de poort ineens open te gooien en de inbreker te verrassen met een paar doorslaggevende argumenten van die ijzer 7 is nihil.

Wat nu? Omlopen, onderweg vast even oefenen met de horizontale swing? Lawaai gaan maken en het licht aandoen? Terwijl ik de alternatieven aan het afwegen was, kwam er wéér die bons –en nu zag ik ook iets bewegen. Bovenop de muur, op de aluminium nok van het dak, verscheen de veroorzaker van het lawaai. Het leek een rat, maar dan veel groter, die snel over het dak heen liep en uit het zicht verdween – maar niet voordat ik hem in het maanlicht nog eens goed had gezien.

Het was een luwak of Maleise civetkat (Viverra tangalunga), een dier dat in tegenstelling tot zijn naam niet behoort tot de katachtigen, maar een apart geslacht van roofdieren vormt. Met de 4 -5 kilo die dit exemplaar volgens mij toch wel woog (ze schijnen volgens de ene bron 7, volgens de andere maximaal 11 kilo te kunnen worden), kan hij natuurlijk een leuke dreun op het dak maken als hij daar op springt en dat hadden we dus gehoord. Gelukkig, geen menselijke inbreker. Terug slapen dan maar.....nou ja: om 5 uur ben ik maar weer opgestaan en ben ik met Chica in het donker naar het strand gereden, waar we gezellig samen de zon op hebben zien komen. En daarna ben ik maar eens gaan uitzoeken wat zo’n luwak nou eigenlijk is.

Een luwak is, weet ik nu, best een nuttig beest behalve als-ie achter je kippen aan gaat natuurlijk. De reden: ze eten slangen die ze door hun ongelooflijke snelheid te vlug af zijn. En ratten, muizen, fruit trouwens ook, hagedissen....ze zijn speels en erg agressief als ze in gevaar komen. Je schijnt ze als huisdier te kunnen houden.

Een andere mooie eigenschap is, dat ze koffievruchten eten en de koffiebonen die daarin zitten vrijwel ongeschonden weer uitpoepen. Nou ja, ongeschonden: door de inwerking van het maagzuur en de enzymen in hun darmen verandert er wel wat aan die boon. Mensen verzamelen die bonen daarom om ze, nadat ze licht geroosterd zijn, te verkopen als exclusieve koffie, kopi luwak. Van deze speciale koffiesoort wordt maar 225 kilo per jaar geproduceerd, de smaak schijnt fris-zoet te zijn met een chocolade-accent.

En omdat het produceren vrij arbeidsintensief is (niet voor de civetkat maar wel voor de verzamelaars van de bonen) kost het een paar centen: bij Jalan Sulawesi in Denpasar wordt het verkocht voor ongeveer 20 Euro. En dan heb je precies genoeg voor één kopje. No shit.

Kortom: wij gaan hier nu koffievruchten neerleggen en een civet-toiletje bouwen. Of zullen we eens kijken wat er gebeurt als we die bonen door Chica heen halen?