The Spirit Is Gone

Dat klinkt natuurlijk best een beetje zwaar en het slaat ook niet op ons maar:

een favoriete hang out van ons op zondagmiddag was Spirit Café. Dit was de plek aan het strand waar Elise met haar vrienden en vriendinnen graag kwam. De plek waar Chica iedereen kende en trouwens met ontelbaar veel mensen op de foto is geweest. Een plek ook waar heerlijke soorten koffie werden gemaakt (en dito cocktails trouwens), de sfeer erg Australisch en dus "no worries" was, waar wij met vrienden dus ook regelmatig heel lang bleven zitten: dat Spirit Café is sinds vandaag, na een stormachtig leven van vijf jaar, opgehouden te bestaan. De reden: de grond is eigendom van het naastliggende hotel (Segara Village) en dat hotel wil gaan uitbreiden.

Gistermiddag was het afscheid, waar Liz (de eigenares, hier zie je haar tijdens haar mooie en emotionele speech - ik heb zwaar getatoeëerde Aussies zien huilen) ons voor uitnodigde en waar we met z'n allen nog eens hebben genoten van de zang van Donna, het gitaarspel van Mike, Matt en Mitt en waar we ook wat andere, heel enthousiaste maar toch niet helemaal toon- en tekstvaste stemvirtuozen hebben mogen (of was het: moeten?) aanhoren. Donna en Liz zie je hiernaast een duet zingen, Mike en the Blue Diamonds doen de instrumentale begeleiding.

En zo, met een biertje erbij...en een barbeque...en lekker weer...en een grote menigte altijd gezellige Balinezen die de dag na Kuningan vieren op het strand...een mens kan op slechtere plekken moeten zitten.

We gaan het missen, Spirit. Maar er komt een opvolger, zoveel is wel zeker.