Museumstukken

Gisteren: met Jos naar de Mutiara Laut geweest, de boot die Leo aan het bouwen is. Na het laatste bezoek met Steffie is er heel erg veel veranderd, het ruwe casco van toen begint steeds meer op een prachtig schip te lijken. Dat schijnt ook wel de bedoeling te zijn, maar toch: er wordt in een rustig tempo (wat wil je met die hitte) wel heel veel werk verricht. Hierbij een paar foto’s om een indruk te geven.







Vandaag hebben Steffie en ik eens een dag heel veel gescheiden gedaan. Wel samen ontbeten, maar daarna scheidden onze wegen: Steffie boodschappen doen in Carrefour, ik naar Rimo om te zien of ze daar Elise’s GSM konden repareren.

Dat kon, het zou twee uur duren dus in die tijd ben ik Denpasar maar eens gaan verkennen: gewoon een stuk rijden en maar zien waar je uitkomt. Erg lekker gegeten bij een keurig nette Padangse warung, en op een gegeven moment kwam ik uit bij het Bali Museum. Daar was ik nog nooit geweest, maar ’t is wel een aanrader.

Weliswaar veel al bekend, maar de tentoongestelde stukken hadden een goede uitleg (in Indonesisch en erbarmelijk Engels maar dat is hier de gewoonte) en van vuistbijlen van 2 miljoen jaar oud tot geweren uit 1908 en alles ertussen, een beeld van de religieuze ontwikkeling, weeftechnieken, kleding – en zowaar ook nog wat over ceremonies! Ja, want die hebben ze hier blijkbaar ook.

Na het ophalen van Elise’s telefoontje thuis gezwommen – het water is in deze tijd zo warm, dat je er zwetend uit komt. Bij wijze van spreken dan, maar van even opfrissen is eigenlijk geen sprake.

Daar Steffie weer tegengekomen (hoi!) en zij is met Chica naar Hoek van Holland gegaan. Apart weer, want ik was nog niet klaar met iets wat ik Jos beloofd had en zo kwam ik later op de brommer.

En bij het vertrek had ik daar best spijt van, want na 15 maanden kwam ik m’n eerste cobra tegen. Net terwijl ik dacht “maar niet over dat smalle paadje want daar zouden wel eens slangen kunnen zitten” zag ik ‘m recht voor me. Stoppen kon niet meer, ik ben achter hem langs gereden met twee benen in m’n nek. Daarna nog even gestopt om te kijken: inderdaad een cobra, geen twijfel mogelijk. Maar goed: niets gebeurd. Net zoals bij Stef die vorige week een grote, volwassen schorpioen in de badkamer heeft geëlimineerd. Leuk joh, de tropen.

Vanavond erg gelachen met Elise, en haar verhalen over school. Ze heeft beloofd om hier op het blog daar wat over te schrijven – snel.
O ja: het is avond dus de foto’s hierbij komen morgenochtend vroeg. Iets met trage internetverbinding.....

En morgen gaat Steffie - weer alleen - naar een Hen's party met haar Aussie vriendinnen. Dat start al na het MahJonggen, dus vroeg. Ze moest een trouwfoto meenemen dus voilà: nog een museumstuk...