Geen regen maar wel donderkoppen

Terug op Bali. De reis verliep zonder problemen, de service van Singapore Airlines is echt geweldig. En voor alle zekerheid heb ik (naast de Netgear router uit Nederland) nog een USB 3G wireless router op Changi gekocht. Als de ene het niet doet, werkt de andere misschien wel. (Onze router van een jaar oud is overleden aan de spanningsverschillen op het elektriciteitsnet en een nieuwe USB router is op Bali niet te krijgen- dus hadden we thuis geen netwerk en kon Elise niet MSN-en. Gruwel!)

Maar terugkijkend op de twee weken België en Nederland is het het oude liedje: veel te weinig tijd om iedereen te zien die ik van plan was te bezoeken. Stapelen van afspraken. Vroeg op, laat naar bed en hollen maar – het leven dat vroeger doodgewoon was. Best leuk voor een paar weken, maar even stilstaan bij wat je nou eigenlijk aan het doen bent? Geen tijd voor. We moeten verder.

Bij thuiskomst werd ik enthousiast door m’n drie vrouwen besprongen (okee, door Chica dan) nadat Steffie en Jos me van het vliegveld hadden gehaald. Even douchen, bijpraten en hup naar school om met één van Elise’s leraren te spreken over het organiseren van haar huiswerk. Elise en organiseren: het blijft een aparte combinatie. Zoiets als Geert Wilders die in een moskee voorgaat in het gebed.

Intussen lijkt er hier niet veel veranderd, behalve dan dat het groen in de tuin weer wat verder is opgeschoten. De goudvissen in de vijver (we hadden er vier en hebben er in een vlaag van “kom, we geven eens veel geld uit” er nog vier bijgekocht) doen duidelijk niet aan gezinsplanning, er zwemmen inmiddels zeker honderd jonge goudvissen rond. Kijk maar op de foto hiernaast, je ziet er best wel een paar. En hé, wat zie ik nou? Een kikkervisje? Een donderkopke, zoals ze in Brabant zeggen? Jazeker, en hij heeft al achterpootjes ook....wacht eens even, die donkere rand aan het water....dat is...dat zijn...duizenden donderkopjes! Zeker twee, eerder drieduizend van die beesten zwemmen in onze vijver en dat worden allemaal kikkers! Of padden, dat kan natuurlijk ook en ze zijn best groot. En Steffie is als de dood voor kikkers! Dan komt die slang die ze vorige week in de tuin aantrof misschien nog goed van pas...slang, vraagt u? Ja, niet zo’n grote maar dat zegt natuurlijk niet zoveel. In ieder geval was-ie snel weg.

Desalniettemin: een kikkerplaag dreigt. Nou had ik ergens gelezen dat er nog heel veel van die beesten overlijden voordat ze daadwerkelijk een kikker worden, dus we wachten maar af. En anders gaan we ze wel deporteren – ik heb altijd al achter een kruiwagen met kikkers willen lopen.

Verder is het hier ont-zet-tend warm, 32 graden en vochtig. Er is nog steeds geen regen (hier dan, in de bergen regent het al volop). Chica ligt overdag voor pampus in de studio, waar we de AC voor haar hebben aanstaan. ’s Morgens vroeg en laat in de middag op het strand gaat het goed.

Zometeen bezoek van Nederlandse ouders van Elise’s school. Vanavond voorbereiding van het Sinterklaasfeest (de Sint schijnt zijn Zwarte Pieten uit onze straat te betrekken, meer specifiek: uit ons huis) en karate, morgen nog even rust en vrijdag komt Robrecht voor twee maanden. Veel eten inslaan dus...