Nog even over die slang...

Die slang dus die Steffie zag, wat we even meldden in “Terug op Bali” een paar dagen geleden? Dat is dus een cobra en hij/zij woont bij ons in de tuin. Tenminste: tot 5 minuten geleden dan. Hier zie je de mango-boom in de tuin en als je goed kijkt zie je aan de onderkant van de stam, daar rechts, een hol. Hieronder dat hol nog even uitvergroot. Dat is Casa Cobra.

Kayun was gisteren wat bladeren aan het opruimen en werd toen aan het schrikken gebracht door een slag die zijn nek opblies en aan wilde vallen. Met een paar klappen met de steel van de bezem heeft-ie ‘m zijn hol ingejaagd.

En daar hebben we ‘m vanmorgen weer uitgehaald: kwestie van water erin spuiten en dan heeft het beest de keuze tussen verdrinken of naar buiten – en buiten stond de bezemsteel in de aanslag. Dood. Zielig voor het beest, maar het risico op een beet is natuurlijk veel te groot om ‘m te laten zitten. Deze is nog jong, op de foto zie je dat-ie maar een centimeter of 30 is – gelukkig, want een volwassen exemplaar zou zo maar eieren kunnen hebben en dan hebben we het geduvel over een paar weken weer. Misschien toch wel, nu ik er over nadenk.

Verder nieuws: als je dit leest hebben wij dus blijkbaar weer Internet. Op het moment dat ik dit schrijf niet, want na bijna een dag is het modem van Indosat er weer mee gestopt en ook het wisselen van een kabeltje heeft niet geholpen. We hebben er nu echt genoeg van en eergisteren heb ik GlobalXtreme gebeld. Dat is een andere aanbieder die misschien wèl kan zorgen voor een stabiele en voldoende snelle verbinding. Gisteren zijn ze geweest, vandaag komen ze een mast naast het huis plaatsen met een schotel en dan zou alles moeten werken – met mijn eigen Apple Extreme als wireless router, dus goed bereik overal op het terrein. Wij zijn benieuwd; het feit dat ze aanbieden om drie dagen kosteloos te testen of alles wel naar behoren werkt geeft wel vertrouwen. Als het werkt zet ik er nog even een foto van onze zend- en ontvangmast op.*UPDATE* En òf het werkt! Het uploaden van een 3,5 MB foto in een minuut - voor Europese begrippen nog steeds bespottelijk traag, maar vergeleken met onze ervaringen het afgelopen jaar een ongelofelijke snelheid. we gaan onze Internet-telefoon weer kunnen gebruiken. Skypen wellicht! haha!

Ook vandaag: onverwacht bezoek. Gisteren belde Steffie’s tante Jennie vanuit Kuta op, waar zij met haar man Jan een paar dagen verblijft. Vandaag zijn ze vrij en zijn ze hier op bezoek geweest; na Sumatra, Sulawesi en nu Bali vertrekken ze morgen naar Lombok.

En Sinterklaas is ook bij ons gearriveerd, en wel afgelopen zondag. Met zijn persoonlijke SS-(SpoedSint)20 in Nederland opgestegen om tussen de drukke werkzaamheden door nog even bij ons te zijn. Door het tijdsverschil merken de kinderen in Nederland daar niets van. Met een hele hoop Pieten, waaronder een kleine Zeurpiet en een Hoofdpiet die ons beiden erg bekend voorkwamen, kwam hij aan bij DoubleDutch in Sanur. Daar wachtten een heleboel kinderen op cadeautjes- behalve die van ons natuurlijk, want die zijn te groot en wilden ook niet meekomen. Ze waren al om 11 uur vertrokken, het Sinterklaasfeest begon om 3 uur en warm dat het daar was.....wàrm....niet te harden. Die Pieten hebben het zwaar gehad in hun warme pakken, om over de Sint nog maar te zwijgen. Naderhand zijn we met Mike en Donna, Mat en Mit en Robrecht en Elise (die zomaar bij DD verschenen toen de Sint al was vertrokken - wat een verrassing) om in de sfeer te blijven Mexicaans gaan eten. Bij een restaurant dat de toepasselijke naam “Borneo” heeft.

Tussen de bedrijven door heb ik nog even een dagje stevige buikgriep gehad (inmiddels alweer zo goed als voorbij, dank u) net als Chica – ik denk dat we hetzelfde hebben gegeten.

Elise en Robrecht ruziën weer als vanouds, de laatste heeft nu een staartje in zijn nek - het Aussie-inburgeren is dus echt begonnen, we wachten nu op de eerste tattoo.