Gezinsuitbreiding

Bali heeft als bijnaam “Het Eiland van de Honden” en dat is niet zomaar. Hoewel er momenteel aan de lopende band honden worden doodgeschoten (en het lijkt er op dat de hond waar Rob voor zorgde inmiddels ook is gepakt, ik kon ‘m tenminste niet meer vinden) zijn er nog steeds een hele hoop.

In Ubud is een rehabilitation centre, waar zwerfhonden en honden die bijvoorbeeld door een auto zijn aangereden en hun achterpoten niet meer kunnen gebruiken, worden opgevangen - en daar zoeken ze dan weer een baasje voor. Maar: er zijn zoveel zwerfhonden dat zoiets een hele toer is, dat zal duidelijk zijn.

Vanmorgen zijn Robrecht en ik naar Ubud gereden en hebben ze bezocht. En direct bij binnenkomst viel ons oogt op een puppy, net binnen gebracht, dat ons aankeek en waar wij meteen verliefd op waren. Ze is helemaal zwart, sprekende ogen en ongeveer 2,5 maand oud.

Kortom: die puppy hebben we direct geadopteerd, achter op mijn motor in een kooitje gezet en meegenomen en nu woont ze bij ons. Eerst heeft ze een half uurtje onder de stoel van Hans gezeten, maar nu is ze al heel actief de tuin aan het verkennen en aan het spelen. Chica vindt haar erg leuk, maar zij is nog een beetje bang voor die grote hond – wij denken dat dat heel snel goed komt.

Een naam hebben we nog niet. Maar dat komt wel.....