Als je bij me weg gaat, mag ik dan met je mee?

Ja. Het is er dan toch eindelijk van gekomen. We hebben het lang stil gehouden, maar er is niet aan te ontkomen en dan moeten we er maar eerlijk mee naar buiten komen ook.

Stef gaat bij me weg.

Het slaat een enorm gat, ook omdat ze Elise meeneemt en mij, nee: ons (Hans, Peter, Tiny, mij) alleen achterlaat.

Één klein lichtpuntje: over ruim twee weken komt ze weer terug. In de tussentijd zullen we het moeten doen met blikvoer, magnetronmaaltijden, ongezellige avonden, zelf moeten boodschappen doen, wassen, strijken, poetsen, .....

...o nee. Dit is Bali. PARTY TIME!!!

Maar even serieus nu: Stef en Elise zijn vanmiddag vertrokken naar Nederland / België voor twee weken om familie en vrienden op te zoeken tijdens Elise’s vakantie die morgenmiddag eigenlijk begint.

Ik heb ze zojuist weggebracht en dat was alweer een feest. Waarom? Omdat, toen ze door de beveiliging waren om te gaan inchecken, ik met een beveiligingsman heb gepraat ;-) en toen naar binnen mocht.

Zodat ik ze kon helpen bij het invullen van de departure en arrival cards (hadden we nog niet gedaan) maar veel belangrijker: helpen bij de verwerking van het constatering, dat ze weliswaar om 15.50 met KLM zouden vliegen maar dat
a) KLM om 19.00 uur vliegt en
b) KLM alleen op maandag, woensdag en vrijdag vliegt en niet vandaag dus
c) Er iets heel raars is met het ticket dat toch echt zegt: vandaag om 15.50, met KLM

Na enig heen en weer gesjouw naar verschillende balies waar we wel o nee: toch niet moesten zijn, duw- en trekwerk met personen in oplopende volgorde van belangrijkheid op het vliegveld, druk getelefoneer en veel geglimlach met gebaren “het komt goed” (waarvan je hier weet dat als ze dàt gaan doen er veel, zo niet alles dreigt mis te gaan), kwam het verlossende woord: inchecken bij de KLM balie die hier undercover gaat als.....Garuda (zie hiernaast), en die brengen jullie ook naar Singapore. De bagage wordt doorgelabeld naar Amsterdam en jullie moeten in Singapore bij KLM inchecken om óók in Amsterdam aan te komen.

Zij, die onze ervaringen in Hong Kong van een paar jaar geleden kennen, weten welke post-traumatische stress er dan bij ons optreedt maar goed: ik mag niet mee dus dan moeten de dames het zelf maar weten.

Met alle gedoe bij Loket Fiskal (de plek waar ingezetenen inkomstenbelasting moeten betalen als ze geen belastingnummer hebben), de rijen bij de Airport Tax loketten en uiteindelijk de Immigratie/paspoortcontrole toch dik anderhalf uur bezig geweest voordat de dames eindelijk in de tax free zone beland waren...

Verder? Dinsdag zijn Peter, Tiny en ik naar Bali Bird park geweest en als Peter en ik niet golfen ’s morgens vroeg dan staan we op de driving range les te krijgen.

Met resultaat mag ik wel zeggen want hoewel er bij enige onoplettendheid nog veel mis gaat, sla ik af en toe ook ballen goed en dan niet per ongeluk maar expres. Twee keer onder applaus van onze caddies met m’n driver niet alleen zuiver, maar vooral ook verder dan Peter geslagen (al was het maar een meter), dat geeft den burger moed.

Relativering: wel 86 slagen (inclusief strafslagen) nodig gehad voor een par 36 course van 9 holes, dat is het dubbele van Peter. Dus enige ruimte voor verbetering is er wel, sprak hij die hier met het resultaat geconfronteerd wordt eufemistisch. Morgen terug naar de driving range, maar dan alleen want Peter en Tiny gaan naar Lembongan voor twee dagen.

En dan nu nog even iets heel anders: we willen Griet en Frans nog feliciteren met het succes tot nu toe, en evenveel succes wensen met het vervolg. Klasse!