De Processie van Echternach

Die processie gaat zoals velen weten niet heel snel: drie stappen vooruit en dan twee terug.

Chica heeft blijkbaar wat Echternachse genen; door haar zwakke conditie is het nog behoorlijk zwabberen, niet alleen tijdens het lopen maar ook op ander gebied. Vanmorgen flinke koorts (40.2) en ze wilde niet eten. Nu, om drie uur 's middags, is het al weer anders: ze heeft een boterham met pindakaas op, eentje met ei en een half pond geitenvlees - en haar temperatuur is 39.6.

Het is ook nog maar minnetjes, de verschijning van onze vroeger zo stevige dame. Haar halsband hangt heel ruim om een dun nekje en we moeten oppassen dat-ie niet over haar kop glijdt. Dat was een paar weken geleden heel anders. Ook haar altijd stevige achterkant is nu een verzameling botten: haar bekken steekt uit, ze kan amper op haar dunne poten staan.

Haar zien lopen is gewoon zielig: ze wil wel, maar ze zwaait op haar poten. Toch dwingen we haar regelmatig om wat te bewegen,  als ze een paar stappen heeft gezet gaat het al wat beter maar ze is zó snel moe...

Dat blijven eten is dus wel heel belangrijk; vetmesten is het devies! Steffie loopt net binnen, ze is terug uit Denpasar, volgehangen met tassen eten - ze heeft voor Chica kip gehaald en is die nu aan het koken. Eens kijken of ze dat ook lekker vindt.