Donderdagmorgen

Er hangt een waas over de afgelopen dagen. Ze zijn voorbij gegaan, maar op één of andere manier lijkt het of de tijd stilstaat. Wat is er gebeurd:

Zondagavond, nadat de dokter is vertrokken, hebben we de airco in de studio waar Chica lag, flink koud gezet omdat we haar pas de volgende dag wilden begraven. We hebben een borrel op haar nagedachtenis genomen en zijn toch maar de garnalen-sateh gaan barbecuen die Steffie had gemaakt.

We zijn ook gaan slapen, hoewel ik het bijna half vijf heb zien worden naast Chica en Steffie toen al weer wakker was. Sari heeft een hele tijd geprobeerd Chica wakker te krijgen door over haar snuit te likken en haar uit te dagen om te spelen. Uiteindelijk heeft ze de moed opgegeven en is naast haar kop gaan slapen.

Maandagmorgen hebben we haar begraven naast haar vriendinnetje Laika, voor de tempel in de tuin. Sari zat erbij te kijken en snapt nu wel dat Chica echt dood is; ze zit er maar sipjes bij. Onze droom om onze twee Sennenhonden hier in de tuin te hebben is wel op een heel andere manier uitgekomen dan we hadden gedacht.

Ik ben met Peter een grafsteentje voor Chica gaan bestellen. Dinsdag klaar. Elise is maandag naar school geweest en was trots: ze had maar vijf keer gehuild. We zijn even naar Hoek van Holland geweest en hebben ’s avonds gegeten bij Swastika.

Dinsdag: de deur uit, weg. Op de brommer zijn we met Peter en Tiny de heuvels en de rijstvelden in gegaan, voorbij Ubud. Tegal Lalang, Tampak Siring; iets boven de 500 meter boven zeeniveau. Koeler.

Overal zie je de voorbereidingen voor Ogoh Ogoh, Oudejaarsavond op z’n Balinees dat aanstaande maandag plaats vindt. Peter heeft mooie foto's gemaakt va de trip: kijk hier voor zijn verslag. Op de terugweg Chica’s steen opgehaald. Ondanks dat ik op een papiertje haar naam had opgeschreven, zagen ze toch weer kans om er “Ghica” van te maken. Voorlopig ligt er in ieder geval iets, ik laat wel een andere maken en nu ergens anders.

Carl is langs gekomen met Bentley, zijn labrador-teef die naast Chica lag en erg op haar gesteld was, om afscheid te nemen.

’s Avonds naar KKN, waar de vis nog steeds uitstekend is. En waar de aankleding trouwens steeds verder afstand neemt van wat het ooit was: weer nieuwe stoelen, mooie tafels: het lijkt in de verste verte niet meer op de plastic stoeltjes en zelfgetimmerde tafels van een jaar geleden.

Woensdag kwamen Paul, Bert en Anja bij Hans bridgen. Peter en ik zijn naar de driving range geweest, waar ik mocht constateren dat drie weken niet golfen me weer hebben teruggezet naar niveau 0. Nyoman had voor de bridgers de lunch geregeld, wij zijn naar Kami Sama gegaan. Chica lag daar graag onder de bomen, het is daar overdag heerlijk koel, ook door de zeewind. Het zwembad maar eens schoongemaakt.

De compound van Jos naast ons schiet verschrikkelijk snel op. De muren van de bediendenwoningen en de gastenverblijven staan al overeind, de raamkozijnen zitten er al in en zo te zien beginnen ze nu aan zijn eigen huis. Ongelooflijk.

Woensdagavond met Elise naar karate. We hebben een boel in te halen.