Koortsvrij?

Vanochtend vroeg nog 40,3 maar al snel daalde Chica's temperatuur naar een voor honden normale waarde van 38,8. Ze eet goed (kip en geit vermengd met haar normale brokken lam/rijst), ligt vooral graag in de studio maar moet er met haar revalidatie-therapeuten (Stef en Peter) toch regelmatig uit om even door de tuin te wandelen /sjokken.

Haar ademhaling wordt steeds minder snel, wat kan duiden op verdere toename van het aantal rode bloedlichaampjes in haar lijf: haar vermogen tot zuurstoftransport neemt dan toe en dus ook haar conditie.

Vandaag komt de dokter voor een check up.....hopen we.

Andere spannende dingen: onze bewaker Gatot is een paar weken weg - hij gaat trouwen met Wayan, het zusje van Sukur en moet daarvoor naar Java. Sukur heeft een vervanger geregeld, Juma'at. Daar hebben we kennis mee gemaakt.

Gisteren zijn Elise en ik voor het eerst na twee weken weer gaan trainen en vielen met onze neus in de boter. Sensei Rudy moet scheidsrechteren op nationale karate-kampioenschappen in Jakarta en gaf dus geen les. Dat werd overgenomen door twee sadistische heren met zwarte banden die in hun vrije tijd beroepsmilitair zijn en elkaar hebben afgewisseld bij het uitdelen van een pittige conditietraining, gericht op het versterken van trap- en slagkracht.

Elise's haar was, net als haar pak, drijf- en drijfnat. Mijn haar niet.  Ik had een handdoekje bij me.

Het huis van Jos naast ons schiet met een noodgang omhoog. Binnenkort ga ik foto's maken.

En vanmiddag gaan Hans en ik naar Hoek van Holland. Het wordt wel eens tijd.

----------------

Goed. Het is nu tien uur 's avonds dus de kans dat de dokter vandaag nog komt is vrij gering. Het is tenslotte Bali, dus er is een redelijke kans dat er morgen (vrijdag) iemand komt omdat ze tenslotte hadden beloofd afgelopen woensdag te komen. Voor afspraken op dit eiland heb je geen horloge nodig, maar een kalender. Liefst  eentje die de komende twee jaar ook bestrijkt.

Wie er wèl waren: Irene en Carl, de twee mensen die tegelijkertijd met ons een hond bij de kliniek hadden. Bentley, een donkerbruine labrador. Daar gaat het inmiddels goed mee en zij hebben steeds contact gehouden om de stand van zaken van Chica bij te houden. Naast het feit dat Carl 's nachts in de kliniek is blijven slapen en dus ook een oogje op Chica hield en ons de tip van het Circle-K brood heeft gegeven.

Hier zijn ze. Hondenliefhebbers pur sang en (hoe kan het dan ook anders) hele leuke mensen. Chica is een beetje uitgeteld op de foto maar het goede nieuws: je kunt zien dat haar Brazilian wax job inmiddels langzamerhand begint te vervagen.