Nyepi (met nieuwe foto's)

Officieel: een dag van bezinning en zelfreflectie. Die dag landen en vertrekken er geen vliegtuigen, toeristen mogen hun hotel niet uit, Bali is gewoon dood- en doodstil.

Balinezen moeten binnen de muren van hun familie-huis blijven (wij ook), geen vuur of licht aansteken (als ze het op straat maar niet kunnen zien, vinden wij), niet werken (deden we al niet) en ze moeten zich onthouden van enige vorm van activiteit / ontspanning.

Om met dat laatste goed mee te kunnen doen, zijn we laat opgebleven na Ogoh Ogoh; yours truly raakte zijn kussen om 0400 uur, na enige uren Internetten.

Dat heeft allemaal als groot voordeel da je kunt uitslapen en de eerste uren “een activiteit / ontspanning” zo maar gratis meepikt. Om half elf opstaan, dan heb je al bijna de halve dag te pakken, nietwaar?

Balinezen schijnen die dag ook nog te vasten, maar daar zijn wij niet zo van. Ontbijten met brood, kaas en pindakaas, dat lijkt er meer op. Zachtjes praten, dat wel. Lezen. Luieren. Zwemmen. Iets eten. Beetje aan de computer hangen. Lezen. Goh, gaan we al weer eten? En dan wordt het donker.

Omdat we de poort lichtdicht hadden afgeplakt met vuilniszaken, durfden we het wel aan om kaarsjes aan te steken bij de eettafel. Want er wordt gepatrouilleerd door de Pecalang om te controleren of iedereen, ook wij, zich wel aan de regels houdt en je schijnt –zeker als buitenlander – nog niet jarig te zijn als je ze overtreedt.


In de avond hebben we genoten van de sterrenhemel – ongelofelijk, zoveel sterren als je kunt zien wanneer al het licht op het eiland is gedoofd en je dus echt in het pikkedonker zit.

Wij hadden de kaarsjes ook uit, en zagen nu hoeveel licht er komt van.....de controlelampjes van de meterkast. Als het écht, écht donker is, dan zie je dat.

Maar goed; uiteindelijk vroeg naar bed. Want de ochtend na Nyepi wilden we om 5 uur opstaan, om bij het eerste ochtendgloren naar buiten te gaan (dat mag dan weer), naar het strand.




Met Steffie, Elfi, Tiny ,Sari, Peter en Peter waren we om kwart voor zes op het strand van Sindhu. 

Bijgaande foto’s spreken wel voor zichzelf – er komen er straks nog een stel bij.



















Steffie, Peter en Tiny zijn 's morgens gaan shoppen. Elise was naar school, Hans zat met Sari op zijn terrasje te lezen en ik was in de studio. Nyoman had nog vrij en Hasan was buiten. Het was kortom lekker rustig in de tuin.

Toen de luitjes terugkwamen van de boodschappen en Steffie het eten op tafel wilde leggen, schrok ze zich een bult. Op de stoel lag een slang van ruim anderhalve meter. Die schrok ook, maakte zich uit de voeten - en bedacht dat-ie die niet had, dus terug moest. Dan maar op de vlucht naar het toilet, waar Hasan 'm heeft gevangen. Het was een Lipi Arjuna (ja ja), of Ular Hijau. In gewone taal: een exemplaar van de Ahaetulla prasina, giftig maar niet dodelijk.

....en de tweede serie foto's van de ochtend na Nyepi...