Ogoh Ogoh

Om zeven uur ’s avonds was het dan zover: het Ogoh Ogoh feest zou beginnen.

Wij (Hans, Elise, Peter, Tiny, Steffie, Peter) togen dus verwachtingsvol op pad en wij niet alleen. Duizenden Balinezen zoals wij, maar ook toeristen waren al verzameld op de Bypass en Jalan Danau Tamblingan / Jalan Danau Buyan – en uiteraard op de kruising van deze wegen, het grootste kruispunt van Sanur. Wij dus ook.

Na een tijdje begon de politie samen met de pecalang (dat zijn de traditionele orde-handhavers van de verschillende banjars) het verkeer op de Bypass over één weghelft te leiden: de weghelft van Kuta naar Gianyar werd vrijgemaakt voor de Pengerupukan, de optocht van de verschillende Ogoh Ogohs.

Vanuit de richting Gianyar kwam een enorme Ogoh Ogoh, de strijdwagen die we hier al eerder hebben afgebeeld, en sloeg linksaf Danau Buyan in.

En toen gebeurde er een half uur niets. Behalve dan, dat steeds meer mensen (waaronder wijzelf) het kruispunt begonnen te bezetten zodat er uiteindelijk voor de optocht geen doorkomen meer aan was – dachten wij.

Maar om haf acht ging het “los”: vanuit vier richtingen kwamen de Ogoh Ogoh-beelden naar het kruispunt. Ze stonden op bamboe-draagstellen die door vele jonge jongens werden gedragen: wild, op en neer hotsend, draaiend, heen en weer rennend, uit de hand vuurwerk afstekend....dat volle kruispunt was toch behoorlijk snel voldoende leeg voor een vrije doorgang.

Twee uur lang heeft dat geduurd. Waarbij voor ons opvallend was, dat er ondanks de onbeschrijflijke drukte er geen gedrang en geduw of getrek was, iedereen het vreselijk naar de zin had - en we behoorlijk bezweet zijn geraakt.

De beelden waren schitterend; traditionele, waarbij goden en demonen in gevecht waren, maar ook hele komische: een enorme kerel op een waterscooter, een dronken toerist, een vrouw die haar rok optilt voor een klein kereltje dat zijn broek laat zakken, een enorme baby op de rug van een andere baby.... te veel om op te noemen.

Een paar foto’s staan hierbij, nog meer bij Tiny en Peter . En bewegende beelden zijn er ook: op deze plaats tref je een filmimpressie aan van hoe het was.

Tijdens de optocht zijn we Jos tegengekomen en weer kwijtgeraakt; hij zocht Elfie die wij later weer tegenkwamen. Samen met haar hebben we nog iets gedronken aan het strand en ze is met ons meegegaan om Nyepi bij ons huis door te brengen. Nyepi, de nieuwjaarsdag van absolute stilte die volgt op Ogoh Ogoh. We mogen het huis niet uit, geen vuur of licht laten branden en geen geluid maken. Het is onwezenlijk stil in Sanur....