Donderdag alweer.

Terzake: het is weer een enerverende week.

Afgelopen zondag is Gabriela aangekomen. Een Poolse, zoals bekend dus we hadden de troffel en bak pleisterwerk al klaargezet. Polen = stucadoren, dat is algemeen bekend.

Helaas: Gabriela zag dat anders. Zij en Robrecht zijn onafscheidelijk zoals je ziet, dus wij hebben even het nakijken.

Maandag moest er natuurlijk voetbal worden gekeken. Met z’n allen naar SixPoint, waar Mariele zich als sportieve Duitse tijdelijk heeft omgevormd tot Nederland-supporter (zie foto). Dat gold uiteraard ook voor Malika (maar ja, Frans...dan ben je niet zo voor Les Bleus in deze tijden) en Gabs.

Wederom niet zo’n wereldwedstrijd qua spektakel, maar wel strak en verdiend gewonnen. Op naar de Brazilianen!

Ook maandag: een gesprek met Yuli, de mevrouw die onze verblijfsvergunningen regelt. Ik zal jullie niet vermoeien met de details, maar er zijn een aantal zaken even niet helemaal goed gegaan hier (ja, echt – in Indonesië komt dat af en toe voor) dus mogen Stef, Elise en ik morgen (vrijdag dus) een tripje maken naar Singapore: we moeten nl. voor 4 juli het land uit.

En dan weer terug. Net op tijd voor De Wedstrijd, hopen we.

Dinsdag en woensdag zijn rustig verlopen: d.w.z. dinsdag Matt en Mit hier om de voedselvoorraad te inspecteren, ik was lekker bezig met de visumperikelen hierboven; woensdag is Rob met zijn dames het eiland gaan verkennen, Stef met Jos op stap en ik was lekker bezig met de visumperikelen hierboven.

Gisteravond afscheidsetentje van Malika en Mariele, echt heel jammer want het zijn schatten van meiden. We hebben nog een kadootje van ze gekregen en een heel lief kaartje, we gaan ze missen.

Na het eten is Rob nog met ze naar OnOn gegaan, vanmorgen moesten de dames om half zeven weg – hier zie je ze bijna helemaal fit nog even aan het ontbijt.

Tja, en morgen dus naar Singapore met zijn drietjes. Wordt leuk, ik ga kijken of ik de dames zo ver kan krijgen dat we daar naar een plek gaan waar ik al vijfendertig jaar heen wil. Tip: Heinz Polzer was er en heeft het beschreven in zijn boek “zeden en onzeden” dat hij om begrijpelijke redenen toendertijd onder pseudoniem “Geo Staad” schreef.