Weet je nog dat ik een paar maanden geleden zo uit mijn dak ging omdat de “heren” van de PLN hadden gemeend de elektriciteitsmeter op een afgrijselijke manier te moeten ophangen?
Lekker vol in het zich op een absoluut storende plek?
Met de kabels niet door een gat in de muur maar “half werk is gauw klaar” los door een ventilatie-opening getrokken?
We hebben geprobeerd om dat provisorisch op te lossen met een kastje er omheen.
En ze zouden terugkomen om de meter wat lager te plaatsen en de kabels op een wèl professionele manier te trekken.
Ze zijn geweest.
En weer vertrokken.
En hebben alles gelaten zoals het was.
Maar het maakt niet meer uit.
Want vandaag zijn de mannen gekomen die de stabiliser hebben aangesloten, het apparaat dat er voor zorgt dat we 220 Volt op de stopcontacten en de lampen krijgen – want de netspanning wil hier, eufemistisch gezegd, nog wel eens variëren. Tussen 180 en 250 Volt is heel normaal, maar grotere fluctuaties komen ook voor en daar kunnen lampen niet tegen maar veel belangrijker: computers, televisies etc. al helemaal niet.
Die stabiliser dus, die is een meter hoog en is voorzien van bijdehante LCD-displays en hele dikke kabels en een extra schakelkast waarmee je ‘m aan en uit kunt zetten.
En dat staat nu dus ook in onze gezellige televisiehoek.
Dit is het resultaat. Mooi toch? Een combinatie tussen minimalistisch, hard core industrial en romantisch. Motörhead goes Chopin in een arrangement van Herbie Hancock. Of: lekker eten in een steenfabriek in vol bedrijf. Je aanstaande ten huwelijk vragen tijdens een treffen van Ajax- en Feijenoord-fans in Beverwijk. Een fles St. Pétrus leegdrinken bij McDonalds. Osama Bin Laden op een Bar Mitzvah. Zo’n soort harmonie hebben we nu bereikt.
Inderdaad: dàt hadden we beter even van tevoren kunnen bedenken en eerlijk is eerlijk: hier had ik geen rekening mee gehouden. Bij het ontwerp was ik er van uitgegaan dat “op zijn Belgisch/Nederlands” er een meter- en stoppenkast in de garage zou komen. Die hangt er overigens ook, maar de grootste siert dus onze woonkamer. Gezellig samen met de stabiliser. En de TV. En ons.
Één voordeel: ik hoef nu niet meer veel bier te drinken om over mijn nek te gaan.
Een blik op de TV hoek is genoeg.
maandag 10 augustus 2009
Het kan altijd nog erger
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
7 opmerkingen:
Peter dixit: "Een fles St. Pétrus leegdrinken bij McDonalds"
Ik krijg het donkebruine vermoeden dat ik met jou kan praten, Peter. Was het een Pétrus '57?
Salam dari Yogya,
Guna2
Mijn reaktie op het vorige artikel slaat eigenlijk op dit artikel.Dus dan weet je het. Hier is het nu regenachtig en fris , Zo'n drieentwintig graden.Doei P.
Auw! Pijn aan de ogen! Maakt ie ook nog een bijpassend geluid?
Een mooi gevlochten rotan scherm?
Of zoiets. Zoemt het kreng ook??
Maar er is vast wel een intelligente oplossing voor te vinden, jou kennende. Zal ik mijn gereedschapskist maar meebrengen in september??
Groetjes en sterkte, Pa
Nou, als pap zijn gereedschapkist meeneemt is het misschien niet meer nodig, maar ik kan anders ook een leuk kleedje voor jullie haken :o) en dan zet je die flatscreen er gewoon op, ipv ernaast. Toch?
Bonjour!
Even kijken of het werkt, en zo ja, "un grand merci", hihihihi
Ze hebben bij Ikea van die hele mooie oplossingen hiervoor. Ideaal voor mensen die wat beperkter zitten met hun ruimte... (woonkamer in meterkast?) Anyway, wat ik al eerder zei, die kast een kwartslag draaien en een nog grotere foto van de broer van Stef ervoor.
gr
Nonkel Miehieltje
Een reactie posten