En weer een jarige!

Jawel: vandaag wordt Steffie 29 jaar en dat niet alleen: ze wordt met het jaar mooier. Vanavond gaan we die twee feiten uitgebreid vieren in The Village, met Italiaans eten en (waarschijnlijk veel) champagne.



Tja, en wat valt er verder te melden?
Om te beginnen is het erg stil nu. De Keusjes zijn maandag vertrokken naar Nederland, tezamen met Sonja en Gerard – we zetten nog gauw even wat foto’s hier neer van de drie larven tijdens een bezoek aan het Bali Bird Park.













En gisteren zijn ook Sukur en zijn laatste mannen naar huis gegaan omdat het werk aan de voorkant van het huis, het schoonmaken etc. nu toch echt helemaal klaar is. Deze maand kijken we nog even naar verborgen gebreken zodat die nog verholpen kunnen worden over een paar weken, maar vanaf vandaag is het huis dus volledig vrij van alle bouwvakkers.

Alle bouwvakkers? Nee, in een klein hoekje van het huis biedt er nog eentje hardnekkig weerstand. Geen Galliër maar Gatot, de bewaker die ’s nachts tijdens het project de zaak in de gaten hield – we gaan hem houden als bewaker, zodat we ’s avonds met een gerust hart ergens kunnen gaan eten en er ’s nachts ook iemand is als er onraad is, ook als ik weer eens in Nederland zit. Binnenkort gaan we onze “staf” van drie personen hier wat uitgebreider voorstellen.

Wat we ook gaan doen: een paar foto’s plaatsen van het huis zoals het nu klaar is, want het is nog wel een beetje leeg maar toch al erg mooi, vinden we. De vijvers zijn nu gevuld met witte kiezel op de bodem en met planten, het gras is nu overal geplant (en door Chica hier en daar ook weer verwijderd) dus nu hoeft alles alleen nog maar hard te groeien.

En tenslotte: gisteren kregen we bezoek van mijn oude collega Paul en zijn Iris; ze zijn al een paar weken in Indonesië, net op Bali en eergisteren kwam ik ze tegen op het strand bij Mertasari . Heel gezellig, morgen gaan we nog eens samen uit eten voordat ze vrijdag weer naar Nederland moeten vertrekken. Wat wel grappig was: Iris is dol op lontong (kleefrijst), maar ze kan dat hier nergens vinden. Dus zijn Paul en ik maar even naar de hoek van onze straat gelopen, om sateh te halen bij de kaki lima daar: 6 porties van 10 stokjes, uiteraard met lontong.....

(O ja: kaki lima betekent letterlijk 5 benen/poten. Het is een karretje dat, als het niet rijdt, op 3 poten staat. De andere twee poten zijn van de eigenaar van het karretje. Samen 5, dus. Ze hebben allemaal hun eigen specialiteit: sateh, bakso, nasi goreng, bubur, nasi kuning, bapao, soto.....reken op 5 à 6 duizend rupiah voor een maaltijd, d.w.z. 35-40 cent)

P.S. Wat ik helemaal vergat: met Lef Gawronski hebben we nu het Weekjelos-concept klaar. We zijn er zelf erg tevreden over; hiernaast staat bij "Interessante links" de link naar de website.