Aardbeving!

Een paar weken geleden was er een flinke aardbeving op Java – 700 kilometer verderop, maar we konden hem hier voelen, de TV stond te zwaaien.

En zonet was er bij ons eentje: 6,4 op de schaal van Richter, episch centrum hier een paar kilometer vandaan, bij Nusa Dua. Steffie lag nog op bed – dat is van beton, maar voelde als rubber. Onderdeeltjes van het wayang-spel dat daar staat lagen een paar meter verderop in de kamer.

Chica en ik waren op het strand; dat golfde en de boten op de wal zwaaiden heen en weer – een raar gevoel, ik dacht dat ik dronken was maar om half 7 is dat toch wel een beetje vroeg. Of niet, natuurlijk.

Elise slaapt nog, heeft waarschijnlijk weer nergens iets van gemerkt.

En: ons huis staat gewoon overeind, niets aan te zien. Een mooie test van de bouwkwaliteit.

Volgens het radionieuws hier was het een zware, vandaar dus even snel deze update: hier is alles goed.

Nu we dan toch aan het schrijven zijn: men is hier behoorlijk opgelucht dat Noordin M. Top nu dan in de herkansing toch echt naar zijn 72 maagden/druiven is gestuurd. Of hij daar veel indruk gaat maken is nog maar de vraag, als ik het goed begrijp is zijn hoofd zo’n beetje helemaal uit elkaar geschoten. Perfecte timing ook, zo net voor Idul Fitr. We gaan hem niet missen.

O ja: vandaag is de laatste dag van de grote uittocht, Lebaran is begonnen dus de moslims die gisteren niet zijn vertrokken gaan vandaag naar huis – en dat zijn toch de meesten. Vanmorgen vroeg op de Bypass al honderden volgepakte motoren gezien, dat worden er nog veel meer dus het verkeer wordt vandaag één grote rotzooi. Dat is het natuurlijk altijd al, maar vandaag wordt wel heel speciaal op de wegen naar Gilimanuk, waar de pont naar Java vertrekt.

Niet iedere moslim vertrekt, er blijven er natuurlijk ook hier: diegenen die hier echt wonen en niet alleen op Bali zijn om geld te verdienen voor hun familie thuis. Één daarvan is onze karateleraar; we zijn morgenochtend uitgenodigd om Idul Fitr bij hem thuis te vieren. Een eucomenische bijeenkomst van moslims, hindoes, katholieken, christenen en dat in een huis vol Boeddhabeelden. Atheïsten en agnostici zijn er (officieel) niet bij want die mogen hier niet: je MOET geloven, althans formeel. En wel in één god.

En op Bali zijn er natuurlijk een hele hoop, maar eigenlijk niet: het zijn incarnaties, afbeeldingen, verschijningen van die ene: Brahman.

Ik zal 'm eens een mailtje sturen om te vragen of het met die aardbevingen voorlopig een beetje minder kan.