Bloody monday - en een update

Het goede nieuws: Chica heeft geplast, ze kan staan, ze blaft, ze eet. Ze ziet er beter uit ook, is lekker alert - en ze heeft zittend haar lamsvlees uit mijn hand gegeten, niet alles want ze had al eten op...

Het slechte nieuws: haar hematocriet-waarde is gedaald van 18 naar 15. Op één of andere manier maakt ze geen rode bloedlichaampjes aan of worden die direct weer afgebroken. Bij een hematocrietwaarde lager dan 10 zal ze overlijden als ze geen transfusie krijgt. Maar ze kan geen transfusie krijgen vanwege de afweer-reacties.

Heel misschien kunnen we aan dat laatste iets doen, door kunstbloed te laten komen; toevallig stuitte ik daarop toen ik aan het zoeken was naar mogelijke oorzaken van die daling op deze site http://www.cloudnet.com/~jdickson/treatment.htm. Het spul heet Oxyglobine en schijnt in Nederland en België te koop te zijn - het is zelfs enige tijd populair geweest bij wielrenners als doping en kan aan iedere hond worden gegeven, ongeacht de bloedgroep.

Duimen......

UPDATE

Op verschillende kanten van de wereld (met dank aan Tom, Denise, Hans en Robrecht) wordt aan de bloedvraag gewerkt; àls het spul verkrijgbaar is heb ik goede hoop dat het op tijd hier is.

Ook goede hoop omdat we vanmiddag weer met de dokter hebben gesproken. Die heeft ein-de-lijk de resultaten van de testen van Chica's nieren en die zijn inderdaad niet goed - dat wil zeggen: zo vol met afvalstoffen dat ze niet toekomen aan de productie van erytropoëtine (EPO). En die EPO is nou precies de stof die de aanmaak van rode bloedlichaampjes stimuleert....

Nou, inmiddels moet Chica ongeveer om het half uur naar buiten om te plassen (en naar buiten lopen  kan ze al zelf) en dan komt er ook niet weinig uit. Ze krijgt zometeen een paar uur nog een medicinale kuur om de nieren goed te spoelen en wie weet, gaat het dan toch nog de goede kant op.

Sari heeft inmiddels ook weer wat: een bult op haar rug, vergelijkbaar met wat ze op haar poot had. Die laatste is nu vrijwel dicht, ze mag haar nek-kap af,  maar nu heeft ze dus weer een nieuwe. Mee naar de dierenarts maar weer, waar onder luid gepiep en gegil (want het deed behoorlijk pijn, die bult) er een hoop troep is uitgehaald. De spullen om het een week schoon te maken enzovoort hadden we nog van de vorige keer.

Wel een bonus: ze kon haar grote vriendin weer even zien - en dat plezier was wederzijds.


En onze tuinman heeft een hele halve dag bij ons gewerkt voor hij zijn ontslag nam. Het is buiten toch wel warm kwam hij melden, en daar kon hij niet zo goed tegen. Wij maar denken dat Balinezen daarop waren gebouwd, maar nee dus. Terwijl er naast ons huis door tientallen Javanen keihard wordt gewerkt in dezelfde temperaturen....