Vrijdag - inclusief twee updates

Vanmorgen al weer vroeg naar Chica. Ze kan nu haar plas niet meer ophouden en laat het lopen in haar bench - en dat voor Chica, die al niet wil plassen als er iemand kijkt! Ze krijgt ook te weinig zuurstof binnen via haar toch al versnelde ademhaling en zal nu extra zuurstof krijgen.

Op het moment dat ik dit typ, zijn we even thuis. De operatie die voor 9.00 uur gepland stond, is naar 10.00 uur verschoven omdat de benodigde medicamenten door de leverancier zouden worden afgeleverd - maar dat natuurlijk niet zijn omdat dit Indonesie is. Ophalen door een medewerker kan ook niet want het depot van de leverancier gaat pas om 10 uur open.

Chica gaat dus geopereerd worden. De vitamine K1 helpt niet, ergo: geen vergiftiging. Haar (door een tumor?) vergrote milt moet er dus uit, wat in haar huidige conditie een heel groot risico met zich meebrengt maar als we niets doen gaat ze zeker dood.

Zometeen terug....

UPDATE

De operatie heeft drie nagelbijtende uren geduurd. Wonder boven wonder leeft Chica nog, ze is bij kennis en vecht tegen het zuurstofslangetje in haar neus. Dus krijgt ze nu tranquilizers. Het probleem zat in de bloedtoevoer naar haar milt, alles zat verstopt/verklonterd waardoor haar milt heel teer was en vol zat met kleine bloedingen. Die milt is nu verwijderd en wordt onderzocht op de oorzaak van dit alles: kanker, erfelijkheid of lokale infectie.

Omdat de andere organen er perfect uit zien, gokken wij voorlopig op het laatste.

De komende 24 uur worden heel spannend, in verband met mogelijke infectie tijdens de operatie, hartstilstand e.d. Chica heeft nu meer antibiotica in haar lijf dan een dozijn Thaise gastvr...laat maar. Maar eerlijk is eerlijk: we hadden niet gedacht dat ze nog zo ver als nu zou komen, ze is ontzettend sterk gebleken. Toch durven we nog nergens op te hopen.

LAATSTE UPDATE VAN VANDAAG

We zijn rond vier uur vertrokken en om zes uur was ik weer terug. Chica ligt inmiddels in haar bench met een gezellig kapje om haar nek en aan het infuus en de zuurstof. Ze is "bij", maar heeft nog wel Valium.


Haar tandvlees wordt meer rose, en dat zou een goed teken kunnen zijn: namelijk dat ze weer wat meer rode bloedlichaampjes krijgt. Maar het kan ook aan de Valium liggen. In ieder geval: om de zes uur checken ze haar bloed, voor vannacht staan er twee flessen zuurstof voor haar klaar. Ik heb haar een uurtje zitten aaien en met haar gepraat, ze lijkt dat wel te waarderen (af en toe een tevreden zucht) en toen ze in slaap viel ben ik naar huis gegaan. Als er iets is bellen ze direct en anders: morgen verder.
Hier hadden we niet op durven hopen – maar we zijn er nog niet.