Doodgewoon: Elise is naar school, Steffie is Mah Yonggen, ik ben naar de driving range geweest. Bij terugkomst politie in de straat – maar die kunnen bij ons niemand komen arresteren want Elise is op school.
Nee, er is een crematie gepland: een mevrouw uit Jalan Sekuta (bij ons tegenover) is overleden en vandaag is een goede dag voor crematies.
Bij deze wat foto’s: de kloeke agenten van de Bankapoldes, één van de vele politiekorpsen die het eiland rijk is, sluiten de Jalan Tondano af voor alle verkeer bij onze straathoek.
En na enige tijd komt de stoet in beweging. Als eerste de offers, gedragen op de hoofden van de vrouwen van de banjar. Tientallen.
En, zodra de kist voorbij is: het kruispunt wordt vrijgegeven en het normale verkeer neemt zijn loop. Is dit normaal? hoor ik je denken. Ja, dit is normaal., abstracte begrippen als “blijf op je eigen weghelft” kennen ze hier niet. Waar asfalt is, daar mag je rijden.
Kortom: in een half uur is het kruispunt afgesloten en weer open, in de tussentijd een crematie-processie en dat 50 meter van ons huis. Gezellig tussen de buurtgenoten zitten kletsen, wat foto’s maken...een doodgewone dag.
2 opmerkingen:
Omdat niemand reageert. Het is allemaal zo herkenbaar. We hebben ons ook zo vaak verbaasd dat alles moet wijken voor een crematie. De rust die dan uitgaat van de balinesen. Gewoon wachten tot ze weer door kunnen. Wij meestal helemaal hyper, omdat we er niet door mochten. Ik zelf heb me altijd afgevraagd waarom ze die stellages niet wat groter maken. Waarom moet toch altijd die kist voor de helft uitsteken. Peter..... dit is jouw opdracht om dat nu eens uit te zoeken.
Geer en Son,leuk dat jullie de blog ook zo graag lezen als wij. Ik zou willen dat wij ook net zo vaak naar Bali konden gaan als jullie.Dat zit er nu even niet in ivm de a.s. verhuizing.
Peter, je verhaal over de crematie-optocht schetst weer een mooi stukje Bali.En maakt ons verlangen om te komen maar groter.Maar we houden kontakt.Groeten aan Stef en Elise.P.
Een reactie posten