En toen werd alles een rode waas.

Ik ben nu al een tijdje op zoek naar werk.

Meer specifiek: in de beveiligings-branche.

Nog meer specifiek: in de crowd control.

Ik heb de training als security officer met lof afgemaakt. En ik heb alle papieren die ik nodig heb voor mijn vergunning.

Behalve één. Die van een beveiligings bedrijf. Van hen moet ik een brief krijgen waarin zij verklaren dat, als ik mijn vergunning eenmaal heb, ze mij aannemen.

Daar ging ik gisteren voor op reis.

Het bedrijf (wiens naam ik niet ga noemen) bevond zich in Canning Vale, een plaats nogal ver ten zuiden van Perth. Dus ik ben vroeg opgestaan, daar ik ook nog wat tijd met Gabriela wilde doorbrengen; die moest die avond weg voor rijlessen.

Na twee uur met de bus en trein te hebben gereisd (en dan nog een bus waar ik drie kwartier op moest wachten) kwam ik terecht in een wijk met alleen particulieren. Gezinshuizen. niks geen bedrijf.

Mijn bloeddruk steeg een weinig.

Ik vroeg aan een plaatselijke ouderling met kleinkind naar datgene waar ik naar op zoek was. Hij wees mij het huis op de hoek van de straat aan (You're looking for Louie, are ya?). Oh. Okee dan.

Mijn bloeddruk daalde tot normaal niveau.

Ik belde aan; iemand in onderbroek en tattoos deed de deur open. Met de vraag of ik aan het juiste adres was en de zin dat ik mij wilde opgeven voor bovengenoemd werk, kreeg ik te horen dat niemand van het kantoor nog binnen was; ik moest over een uur terug komen. Het was toen 11 uur.

Mijn bloeddruk steeg weer. Deze keer tot irritatie-niveau.

Gelukkig was er een winkelcentrum dichtbij. Daar heb ik een uur (dat is 60 minuten; dat is 3600 seconden) doorgebracht, en toen weer terug.

Eenmaal terug, gepraat met iemand van het bedrijf. Hij vroeg of ik al mijn vergunning had; ik zei 'nee' met de tekst dat ik eerst hun brief nodig had, om daarmee naar het hoofdkantoor van politie te gaan, waar zij mij dan mijn vergunning geven. Want zo gaat dat, toch?

Wanneer had ik mijn training precies gedaan?
Zo rond oktober, november. Hoezo?

Oei, dan heb je de nieuwe wetten niet meegekregen zeker?

Nieuwe wetten? (mijn bloeddruk steeg zodanig dat ik de huilende baby in de achtergrond wel kon &#*$^%$%@*!-en)

Jazeker, nieuwe wetten. Een brief van ons is niet meer nodig, je kan meteen naar de politie gaan.

(Op dit moment was mijn bloeddruk op hetzelfde niveau als die van een sociopaat op RedBull)

Conclusie? Een hele dag verprutst, niks productiefs gedaan waar ik had gehoopt een stap dichter te komen bij mijn vergunning. Volgens Gabs (waar ik maar 2 uur mee heb kunnen doorbrengen, vanwege die ***bussen die niet willen komen) is dat niet waar; ik ben wel een stap dichter, want die brief heb ik naderhand toch niet nodig. Goed, misschien is dat zo, maar ik had het toch liever anders gehad en mijn bloeddruk wilde niet dalen tot laat in de avond.

Vanochtend naar het politiekantoor gegaan. Want ik had nu alles.

Dacht ik.

Want wat is het geval? Alles klopt, BEHALVE datgene wat het moeilijkst te verkrijgen is; de karakter-referenties. Voor de leek: ik moet er 2 hebben van mensen die mij 5 jaar of langer kennen, waarop staat dat ik geschikt ben voor dit werk. Het moet GEEN directe familie zijn.

GEEN DIRECTE familie. Dus mijn teergeliefde tante Denise en vriend Mark gesmeekt, die hebben het goed ingevuld. Met dank.

Niet goed genoeg.

Volgens meneer de ambtenaar is een tante óók directe familie, dus dat formulier ging alvast in de prullenbak. En Mark is in een relatie met Denise. Dus een partner. Dus familie. Dat formulier ging ook in de prullenbak.

Mijn bloeddruk was zo hoog dat het feitelijk pijn deed in mijn hart.

Dus dat moet opnieuw, deze keer van 2 mensen die HELEMAAL GEEN familie zijn, en ook geen vrienden, blijkbaar.
De tocht gaat verder.
IK WAS GODVERDOMME ZO DICHTBIJ!