Een hele rustige week.

Inderdaad: er is erg weinig gebeurd deze week, maar toen we het zo even op een rijtje zetten viel het eigenlijk best mee....

Om te beginnen: vorige week vrijdag hadden we geen karate-les, maar zouden we gaan eten met z’n allen in de dojo bij de sensei thuis. Iedereen zou wat meenemen, wij (Elise en ik) zouden zorgen voor bier en fris.

Die avond was meteen de start van Ramadan of Bulan Puasa, zoals dat hier heet; er waren daarom voor ons onverwacht nogal wat mensen meer dan alleen de leerlingen, ook echtgenotes waaronder Steffie (die ik moest bellen want daar stond de vrouw van de sensei op) en vrienden. Heel gezellig, erg lekker gegeten ook en op de 21e moeten (ja: Moeten) we terugkomen om Idul Fitri te vieren. Weer eten dus.

En zaterdag stond Sukur op de stoep. Hij is weer terug van Java en had al begrepen dat er nog een paar nagekomen werkzaamheden waren aan het huis; dat klopte ook wel. Niets ernstigs, maar een paar vijverranden moeten echt wel wat hoger als we in de natte tijd geen modderpoelen willen hebben in plaats van vijvers, en zo waren er nog wel wat punten. En een hele belangrijke: de ventilatiegaten aan de achterkant van het terras moeten dicht, want onze achterburen hebben hun familietempel daar vlakbij staan en zij moeten geen last van ons hebben als ze daar bidden, vinden wij.

O ja: en niet te vergeten een muurtje voor die $^*&(() stabivolt naast de teevee.

Zondag nog even absoluut lamballen want vanaf maandag is de tent weer gevuld met onze bouwvakkerts. Gezellig.

Dinsdag zijn Stef en ik voor de verandering weer eens naar meubels wezen kijken en we hebben iets gevonden waar we zo enthousiast over waren dat we het meteen hebben gekocht: twee hele grote zit/hang/ligbedbankdingen voor midden op het terras, met ingebouwde tafel en kastje aan de zijkanten: dat moet de plek worden om lekker ontspannen te ngobrollen (=ouweh...ren) met vrienden, te lezen, computeren, en heel belangrijk: in slaap te vallen na de lunch. Een soort bale dus eigenlijk en over drie weken, nog voor Idul Fitri, worden ze gebracht want ze worden op maat gemaakt.

Woensdag: bezoek uit Nederland! Frans, notaris en oud-collega van Steffie, stond met Ingeborg (zijn vrouw) en drie kinderen op de stoep. En dat niet alleen: ook nog met een fles cognac en een steengoed boek. Heel gezellig, vanavond doen we dat nog eens over bij de Japanner. Ook leuk voor Elise, weer eens in het Nederlands met leeftijdsgenoten kunnen kletsen.


Over Elise gesproken: hoewel het zaterdag is, is zij vanmorgen vroeg naar school gegaan. Ze had nog een opdracht meegekregen tijdens de schoolvakantie en die had ze niet uitgevoerd dus moet dat vandaag: onze kleine Rembrandt mag vandaag schilderen. Muren, om precies te zijn. We zijn benieuwd / bevreesd hoe ze straks terugkomt....

*UPDATE* Dat valt dus nog best een beetje mee, zoals je ziet. Een paar vlekken in de kleur van de verf ("a very sick child's vomit" om met Elise te spreken) en het is allemaal nog milieuvriendelijk ook: de basis van deze verf is modder. Hoe bestaat het....

*UPDATE 2* Hierbij de foto van ons allemaal bij Batujimbar, voordat we de Japanner gingen bestormen. Het eten was daar weer als vanouds goed, de bediening ook weer dienovereenkomstig slecht. Maar we hebben ons niet laten kisten, het was enorm gezellig.