Afscheid

Het is nu maandag en dit weekend was het afscheid nemen geblazen. Ten eerste op zaterdag van Judith en Roel, die na drie weken Bali terug moesten naar Nederland. En gisteren van Hans en Saskia, die de reis naar Zwitserland mochten gaan maken.

Met Judith en Roel zijn we overigens Menadonees gaan eten – want dat kan hier nu ook! Warung Bunaken heet het restaurant heel origineel, het heeft een klein keukentje en één pan of zo dus als je met zeven personen vers wilt eten moet je even geduld hebben maar lekker is het wel.

Tja, en Hans en Sas hebben in hun laatste week hier een rondreisje over Bali gemaakt: naar het noorden via Tabanan en de prachtige rijstvelden bij Pupuan, ze zijn de volgende dag in Singaraja bij de banjar van Gede geweest waar men druk in de weer was met een....upacara (jaja, die heb je hier af en toe) en via een mistig Kintamani en Bangli weer naar Sanur. Verder wat korte trips, ik ben met Saskia bijvoorbeeld nog naar Purah Uluwatu en Nusa Dua geweest, en het onvermijdelijk shoppen.

Wijzelf hebben het hier voor de verandering eens een beetje rustig gehouden; beetje werken, want volgende week moet ik naar Nederland. Beetje sporten. Beetje lamballen. Beetje naar het strand. Beetje golf. Beetje Indonesische les.

Maar wat niet zo’n beetje was, was de aardbeving in Padang. Een zware van 7,6 en naar we begrepen nog eentje van 8,2. Veel (slecht gebouwde) gebouwen ingestort, en hoewel het officiële dodental nu op 608 staat schatten we in dat het er uiteindelijk zeker 10 keer zoveel zullen worden – alleen al in de Chinese wijk van de stad liggen nog 3000 mensen onder het puin!

In eerste instantie dachten we dat de familie van Hasron er heelhuids van af was gekomen, hij SMS-te dat naar ons – maar nu blijkt, dat hij nog geen contact met ze heeft kunnen maken en hun dorp ligt wel in het getroffen gebied. We wachten dus is spanning af. In een ander dorp was een bruiloftsfeest aan de gang met 400 genodigden en dat dorp is totaal verdwenen, inclusief de bewoners. “Ik blijf je trouw tot de dood ons scheidt”, op zo’n manier is die belofte wel makkelijk na te komen. Verschrikkelijk.

Enige positieve noot: de huidige president, Susilo Bambang Yudhoyono (SBY in de volksmond) is niet te flauw bij het aanvaarden van hulp uit het buitenland dus de Zwitserse reddingshonden waren er in no time. Nu maar hopen dat er nog op tijd een hoop mensen kunnen worden bevrijd, voordat ze sterven van honger en dorst.

*UPDATE* We hebben bericht van Hasron: hij heeft contact kunnen leggen met zijn familie en iedereen is ongedeerd. Gelukkig.