Dinsdag deel 1 en 2

Eigenlijk begon vandaag gisteravond al. Na een paar e-mailtjes van mensen die zich enorm voor Chica en ons hebben ingespannen (dank Tom, Denise, Hans, Prem en Julia) dat het hier krijgen van Oxyglobin praktisch onmogelijk is omdat het op de drugs-lijst staat (het wordt nl. ook als doping gebruikt door "sporters") is onze Robrecht zijn relaties gaan bewerken.

En dat lijkt te werken; de vergunningen om het spul toch hier te krijgen kunnen geregeld worden, op voorwaarde dat we een brief van de behandelend arts (of liever nog: die arts zelf) op het kantoor van de gouverneur kunnen krijgen. Met die vergunningen gaat Robrecht dan naar Murdoch University in Perth, waar het spul ligt, en naar de autoriteiten voor een vergunning.

Om half zeven vanochtend was ik -met lamsvlees- bij de dokter om bovengenoemde brief op te halen. Om half elf, na vier uur onverrichterzake wachten, ben ik weer naar huis gegaan. Zometeen terug met een bijl, een jerrycan benzine, Steffie's assortiment vleesmessen en diverse stompe voorwerpen.

En vooral: met een vriendelijke glimlach, want dat werkt hier nog steeds het beste.

Intussen kon ik met Chica al een paar keer naar buiten; ze is weer sterker, struikelt niet meer, kan in één keer naar buiten en terug, ze plast als een tapir (die kunnen dat naar het schijnt erg goed), eet HGW als Robrecht (idem), poepen als...nou ja, kortom: dat gaat allemaal vooruit. Alleen die bloedwaarden, de uitslag van vanmorgen hebben we nog niet maar ze is wel erg snel moe, slapjes.

We hebben wel gezellig zitten kletsen, Chica en ik. Zodat ik haar nog even kon bijpraten over Elise’s nieuwe hoofddeksel – een Pet, zoals Gilbert O’Sullivan, Bon Scott en natuurlijk Bonnie St. Clair die droegen/dragen. De eerste keer dat ik Chica echt heb horen schateren...

De Pet zijn we zaterdagavond nog even wezen vieren bij Ryoshi, want daar had Elise tenslotte nog een etentje tegoed. Was gezellig, ook omdat Steffie een voorgerecht had besteld waar schijnbaar rijst in zat maar wat meer leek op stopverf, vermengd met behangersplak en kauwgom. Yech, na één hap kreeg Steffie haar kaken niet meer van elkaar.

Ik kan het iedereen aanraden ;-)

Gisteren is Sukur langs geweest, met Wayan (de neef van onze tuinman-van-een-halve-dag) om de stand van zaken op te nemen ten aanzien van de dakreparatie. Hij zag meteen dat de nangka-boom weer volhing met vruchten en de vleermuizen binnenkort dus weer gaan komen om de boel onder te kakken.

In een typische win-win oplossing heeft éeen van zijn mannen de boom leeggehaald: wij zijn van de troep af en op de bouwplek hebben ze voor de komende dagen / weken / maanden voldoende sayur nangka voor de hele ploeg. Ook Nyoman heeft er een stel meegenomen voor haar familie; wat er over is zie je op deze foto.
Chica houdt niet zo van nangka, dus dit onderwerp liet haar vrij koud.


DEEL 2


’s Middags terug. Inmiddels hadden we contact gehad met Robrecht; Oxyglobin is in Perth niet verkrijgbaar, dat zou uit Melbourne moeten komen. Maarrrrrr: in Perth hebben ze wèl Caniplas, dat ongeveer hetzelfde doet voor Chica en ook nog eens zònder vergunning opgestuurd kan worden. Maar een brief van de dierenarts is wel nodig.

Wij met de product sheet naar de dokter – en met een pond kippenlever voor Chica.

Het goede nieuws: Caniplas gaat Chica helpen, een brief was al opgesteld alleen moest Oxyglobin vervangen worden door Caniplas. Hier die brief!

Het slechte nieuws: Chica lust geen kippenlever. Dat is haar allemaal veeeel te goedkoop, ze haalt er haar neus voor op. Het was zo erg, dat ze zelfs geen lamsvlees wilde eten uit mijn hand waar kippenlever in had gezeten...wel uit de andere hand.

Nog meer goed nieuws: haar PCV waarde is voor het eerst niet verder gezakt. Nog steeds 15, veel te laag natuurlijk maar het lijkt er op dat de medicijnen beginnen te werken.

En dan nog meer nieuws: er worden daar niet alleen honden behandeld, maar ook katten. Bijgaand 4 maanden oude patiëntje vond mij heel erg interessant ruiken (naar Chica), liet zich lekker door ons aaien en wilde ook wel even voor ons op de foto. Lief hè?

Straks weer terug met lamsvlees voor freule Chica van de Samaika. Had ik al gemeld dat ze haar neus ook ophaalt voor haar brokken?