Één dag thuis

Gisteravond was Chica's eerste nacht thuis; ze begon met lichte verhoging (39.5) aan het avontuur, dus ben ik buiten blijven slapen / waken / slapen. Mevrouw wilde nl. in de tuin liggen. Omdat het had geregend en het gras lekker nat en koel was, waarschijnlijk. Maar op verschillende momenten gedurende de nacht begon het opnieuw te regenen en ze heeft een hekel aan nat worden door regen. In plassen of in zee springen is leuk, maar regen.....nee.  Omdat ze niet kon opstaan en het terras oplopen, mocht ik haar dragen. Tot het weer droog was, want dan probeerde ze weer te tuin in te kruipen. Wat met moeite ging, dus mocht ik haar helpen (lees: dragen) naar haar favoriete plekje. Lag ze eindelijk lekker in het gras, was ik bijna in slaap - regen. Hetzelfde circus van halen en later weer brengen nog eens. En nog eens.

Tegen de ochtend heb ik denk ik een bui gemist, want toen ik wakker werd lag ze op het terras - helemaal nat. Eten en drinken gegeven en weer even slapen. Over dat eten: ieder moment stoppen we wel iets bij haar naar binnen: lamsvlees, maar nu ook speciaal puppyvoer (rice & lamb) met extra mineralen en vitamines, broodjes, boterhammen met pindakaas, je kunt het zo gek niet verzinnen. Als het maar niet slecht voor haar is zoals chocolade en ze het lekker vindt: eten maar.  Tegen acht uur is de dagploeg aangetreden (Steffie), Chica's temperatuur is dan weer iets gestegen (39.7).

Overdag: ze loopt / strompelt zowaar al zelf af en toe wat rond, kijkt blij en blaft als er iemand binnenkomt, zoals bij Bert en later Oka die even langswipten. Een goed teken!

Steffie en Elise gaan zometeen even naar het strand, want het gewone leven gaat natuurlijk ook door.

*Update*

 Ik heb net gesproken met de kliniek, haar PCV is gestegen van 17 naar 25! Ze maakt dus inderdaad zelf weer rode bloedlichaampjes aan, haar nieren en beenmerg zijn OK!!!

Op naar de 40 de komende weken, want dat moet het zijn; dan zal ze minder hijgen, minder snel moe zijn en kunnen we haar conditie gaan opbouwen.

Wat minder: haar gehalte aan witte bloedlichaampjes was al veel te hoog, 56 ipv 17, wat duidde op een zware infectie waar ze tegen vecht. Dat gehalte is inmiddels gestegen naar 70, haar temperatuur is ook nog steeds licht verhoogd. De strijd is dus nog niet gestreden, maar met de conditieverbetering die de verhoging van de PCV met zich meebrengt zou het nu de goede kant op moeten gaan.