Nog een paar doodgewone dagen - deel 1

Het is al een tijdje stil op ons weblog, maar dat betekent niet dat er niets gebeurd is.

Integendeel, zou ik haast zeggen.

Om te beginnen. Afgelopen dinsdag sprak Steffie onze tuinman Kayun aan op het feit dat hij niet één, maar drie uur pauze had genomen. Dat is op zich nog niet zo’n probleem, maar zeg even dat je weg bent, was eigenlijk de boodschap. Een uurtje later kwam hij naar me toe om me te vertellen dat hij zijn ontslag nam, en wel onmiddellijk.

Ik heb –uiteraard- doorgevraagd wat de reden was, en het eerste wat hij meldde was dat hij grote problemen had met Gatot, onze bewaker. Er was ruzie tussen beiden geweest een paar maanden geleden en door deze slechte verhouding was bij Kayun de arbeidsmotivatie  verdwenen – en nu was de maat vol.

Nu hadden we al wel wat gemerkt, sinds enige tijd kwam er steeds minder uit de handen van Kayun en ik was toch al van plan om het daar eens met hem over te hebben, maar dat het werd veroorzaakt door de  relatie met Gatot kwam voor mij als een donderslag bij heldere hemel. Tenslotte is Kayun normaliter al een uur naar huis als Gatot komt en is die al lang weer weg als Kayun begint – tenmiste, dat dacht ik tot dinsdag. De werkelijkheid (b)leek een andere.

Kort en goed: Kayun vertrok. En wij hadden geen tuinman / pool boy meer.

’s Avonds heb ik Gatot aangesproken en die gaf onmiddellijk toe dat er problemen waren geweest tussen hen beiden. Alleen: waar Kayun aangaf dat de oorzaak lag bij Gatot, die hem niet alleen grof bejegend zou hebben maar ook zijn afval buiten liet liggen om het door Kayun te laten opruimen, had Gatot het tegenovergestelde verhaal: Kayun zou hem als hulpje hebben gebruikt op de dagen dat hij niet elders werkte, en een weigering op een dag zou tot ruzie hebben geleid.

Wat nu, edelachtbare?

In ieder geval zal het echte verhaal nooit onomstotelijk kunnen worden vastgesteld; hoogstens kunnen we onze vermoedens hebben en zijn we Kayun, waar we erg op gesteld zijn, kwijt. En we moeten snel een andere tuinman vinden, want er is nogal wat achterstallig onderhoud. Het eerste betreft het gras voor het huis, waar nu ongeveer éénvijfde van met de hand is gemaaid en waarvoor ik een bosmaaier zou gaan kopen.

Dat er aan dat gras echt iets moet gebeuren moge blijken uit het feit dat ik er al opmerkingen over krijg vgan mijn Balinese buren..... maar dat verhaal volgt morgen.