Update donderdag

Vanmorgen weer naar Chica geweest en het ziet er nog steeds niet goed uit. Ze heeft nog koorts (39,5), ze eet niet zelf en het ergste is: het niveau rode bloedlichaampjes is nog steeds veel te laag, ondanks de transfusie. Haar bloed wil niet stollen in het lab, een tweede nood-transfusie is onmogelijk want dodelijk.  Door het lage niveau hijgt ze nu, in een poging van haar lichaam om toch voldoende zuurstof in haar bloed te krijgen.

Zometeen ga ik terug. Als een transfusie met bloedplasma een oplossing kan bieden (dat is hier niet verkrijgbaar) ga ik kijken of ik dat via onze dierenarts uit België of Nederland kan laten invliegen.  Misschien zijn er mogelijkheden met Australië.

Intussen gaat het andere leven (welk andere leven?) gewoon door. Naast ons zijn de werkzaamheden nu officieel begonnen, dat wil zeggen dat de ceremonie van de eerste steen van het huis van Jos vanmorgen plaats heeft gevonden. Een paar foto’s; trouwe lezertjes zullen de gezichten van de bouwvakkers die liggen te werken herkennen. Inderdaad; het zijn onze oude vrienden die ons huis hebben gebouwd.

UPDATE

Vanmiddag weer bij Chica: geen verbetering. Hoewel het lijkt of er geen bloed meer in haar urine zit, is die nog wel donker. Bloedplasma voor haar halen is geen optie; het gaat juist om haar hematocriet-waarde en die verhoog je niet met plasma, alleen met bloed en dat is nu dodelijk geworden na de eerste nood-transfusie.

Morgenochtend nemen we de beslissing om te opereren. Als ze morgen niet beter is dan vandaag, zal ze zeker sterven als we niets doen want dan heeft de vitamine K1 niet geholpen en is het dus geen vergiftiging maar zit het probleem in haar milt. Voor een operatie is ze ook niet sterk genoeg, maar misschien, heel misschien, overleeft ze die toch en kan de milt worden verwijderd – zonder milt kan ze verder. Maar volgens de dokter heeft ze maar 10% kans, ze zal onherroepelijk bloed verliezen en bloed toedienen kan niet.

Met andere woorden: we moeten ons er op voorbereiden dat we afscheid van onze grote schat moeten nemen. Ik heb haar vanmiddag nog een keer uitgelaten om te plassen, een verpleegster met een infuus ernaast. In een zee van tranen van Steffie en mij.