Het is het vakantieseizoen dus regelmatig komen er vrienden en familie langs – deze week dus ook weer. En daarnaast gebeurt er nog zo wel het één en ander.
Om te beginnen hadden we mijn oude vriendin / concurrent / collega Dorine op bezoek met haar vriendin Linda. De dames zijn van het ondernemende type, ze hebben nu twee weken Bali achter de rug en hebben enorm veel van het eiland gezien.
De beste manier om het te doen als je met zijn tweeën bent: motortje huren, route uitstippelen en gaan rijden. Je kunt overal stoppen waar je het interessant vindt, van de weg afslaan zijstraatjes in die je leuk lijken enzovoort. Dan kom je op leuke plekken en in dito situaties terecht, Balinezen vinden het altijd leuk als je stopt en interesse toont – dus kun je ook rustig foto’s maken bij een begrafenis (want Balinezen worden vaak eerst begraven totdat de familie voldoende geld heeft gespaard om de restanten te cremeren) zoals de beide meiden hebben gedaan. En nog veel meer...
En omdat wij ze ook een leuke ervaring gunden hebben we ze meegenomen naar KKN, waar ze ikan rica rica hebben gegeten - eerlijk is eerlijk, we hebben ze gewaarschuwd dat het “best wel een beetje heet” was. Hier een foto terwijl ze nog kunnen lachen, met de vis voor zich. Latere foto's zijn mislukt wegens overbelicht :-).
Met Django over het strand: een grote zeeslang aangetroffen. Die beesten zijn, naast dodelijk giftig, ook heel schuw dus het was toch wel apart om er eens eentje te zien die niet meteen op de vlucht slaat. Deze bleef keurig liggen wachten tot de foto was gemaakt. Misschien speelde daar ook bij mee, dat-ie dood was.
Leo is samen met o.a. Niels en Jos F. met de Mutiara Laut naar Surabaya gevaren, om de onderkant van de romp in het dok te laten schilderen. En hij hoopt dat er dan ook eindelijk de radar ingebouwd kan worden.
Voorafgaand aan de reis zijn we nog even aan boord geweest, het wordt prachtig. De kombuis (jullie landrotten noemen dat een keuken) is klaar, evenals de bemanningsverblijven, de kajuiten voor passagiers zijn in de fase van het laatste aftimmeren, de vele kilometers bedrading liggen erin, de airco werkt, de generatoren.....zeilen is een hele dure manier om van gratis wind te profiteren, dat blijkt wel.
En Elise traint zich een breuk voor het toernooi. Iedere dag een kwartiertje touwtje springen, 5 minuten in kokutsu dachi (“grote katstand”) huppelen, stoten en trappen op de zandzak in de fitness-ruimte...
...want tijdens de laatste training, waar ze een paar rondjes heeft moeten sparren, hebben sensei Rudi en Komang (2e Dan, Indonesisch kampioen en een beul als hij trainingen geeft) haar achteraf nog een half uurtje onder handen genomen om haar techniek te verbeteren. Hier wat foto’s waar ze slaat op de stootmat die Putu, mijn vaste trainingsmaatje, vasthoudt. Het gaat nog wat worden!
Ook nog deze week: Irene, één van Steffies vele nichtjes, kwam langs met haar man en kinderen. Gezellig, en Nyoman had weer grote hoeveelheden van haar onovertroffen loempia’s gemaakt.....
1 opmerking:
Gezellig stukje met "van alles wat"De glamour-foto van Elise is schitterend. Familie en vrienden laten jullie dus nog niet met rust. Geef ze eens ongelijk.Iedereen is nieuwsgierig naar jullie eenvoudig stulpje daar.Wij trouwens ook. Nu zijn we nog in Denia, maar vertrekken over 2 weken weer naar huis. Hoe gaat het met Hans? Het ziet er naar uit dat we zijn verjaardag niet zullen halen, zoals we van plan waren.Halen we later wel weer in . Groetjes! P.
Een reactie posten