Singapore revisited

Ja, het was weer zover, we moesten het land uit omdat ons visum nog niet in orde is en erger nog: waarschijnlijk moeten we in september wéér.

Op naar Singapore, maar deze keer met beter weer gelukkig. Zodat we nu eens niet ons heil moesten zoeken in overdekte shopping malls, maar er gewoon op uit konden trekken.

Bij aankomst om half tien (ja ja: om vier uur opgestaan vanmorgen om maar op tijd te zijn voor het vliegtuig van 7 uur) hebben we direct weer een dagkaart voor de MRT-trein gescoord en zijn we naar de Singapore Flyer gegaan.

Je weet wel: dat reuzenrad met 28 cabines, dat 165 meter hoog is en waaruit je Indonesië kunt zien liggen (Batam) maar ook over de stad het prachtigste uitzicht hebt.

Dan moet je natuurlijk geen hoogtevrees hebben. Zoals bekend: ik heb dat wel, een diep soepbord boezemt me al doodsangsten in, maar desondanks ben ik met de beide dames meegegaan. En het was de moeite waard!

De buurt waar het ding staat is al heel apart: er wordt veel en vooral hoog gebouwd. In Rotterdan staat dan een Delftse Poort aan het Weena, je weet wel: die twee torens waarvan de hoogste 125 meter is. In Singapore staan dus drie torens naast elkaar van meer dan 160 meter hoog en daar bovenop is dan, laten we het eufemistisch zeggen, een dakterras gelegd waarop palmbomen entc. Het kan ook zijn dat ze daar een golfcourse op hebben aangelegd, we zijn er niet in geweest maar imposant is het wel - en dat is dan nog maar één van de heel veel architectonische en bouwkundige hoogstandjes daar.

Kortom: we hebben genoten en hier staan een paar plaatjes die Stef heeft geschoten; er zijn er veel meer maar dit geeft al een aardige indruk denken we.

Toen naar Chinatown, waar we heerlijk hebben geluncht in de kelder van een Chinese shopping mall – daar was een food market, je gaat naar een stalletje en wijst aan wat je hebben wilt, afrekenen en ergens aan één van de lange tafels jezelf tussen andere mensen in wurmen en eten maar.

Je moet wel opschieten met aanwijzen: Stef kwam met een volgeladen bord en een grote pruillip: ze had nog veel meer gewild maar de jongen achter de vitrine had haar bord al bij de kassa gemikt en was de volgende klant inmiddels aan het helpen....tempo, daar gaat het om!

Daarna verder Chinatown in: veel is in het kader van de modernisering van de stad al gesloopt, maar gelukkig is de regering nog net op tijd bij zinnen gekomen om een deel van de oude Chinese wijk in stand te houden en daar is het ook verschrikkelijk leuk: winkeltjes waar ze werkelijk van alles verkopen, allerlei eettentjes waar we direct zouden zijn gaan zitten als we al niet net hadden gegeten (en ook een tentje waar we dat zeker nìet zouden doen: een moddervette Duitser verkochte daar braadworst!), en een prachtige tempel: Boeddhistisch, daar wordt een tand van Boeddha als relikwie bewaard.

We mochten van de ruimte waar die relikwie bewaard wordt geen foto maken, maar een schrijn van meer dan een kubieke meter omvang van puur goud, vloertegels van goud.... je weert niet wat je ziet. Ook verder prachtig, bijgaande foto’s ter illustratie; we keken er scheel van, zoals je ziet.

Dan naar Little India: we dachten daar in een parkje te gaan zitten om even te lezen, een dutje te doen en zo maar bij het uitstappen bleek dat het was gaan regenen – niet hard, maar toch. Het was een heel andere wijk dan Chinatown, we waren er toch wat minder op ons gemak, maar uiteindelijk hebben we op de bovenste verdieping van weer een mall (deze keer een ecologische, klimaatneutrale – echt waar) lekker kunnen zitten lezen met vruchtensapjes.

Toen wilde Elise eten. En in Singapore, de stad waar je de heerlijkste dingen uit Azië vers kunt eten, waar op iedere vierkante meter iets exotisch te krijgen is wat er geweldig uitziet, ga je natuurlijk een Whopper halen bij de Burger King. Elise dan, wij hebben gepast. Gadverdarrie.

Daarna met een relaxte noodgang terug naar Changi Airport; we kwamen net op tijd (de gate was al aan het sluiten) door de boarding procedure en toen op naar huis. Kapot aangekomen, om twaalf uur ’s nachts. Maar wel voldaan, zoals dat heet.

Andere ontwikkelingen: ja, Elise is zoals bekend hard aan het trainen. Afgelopen zondagmorgen om zeven uur al op het strand conditietraining, dat was verschrikkelijk leuk (voor mij) en ongelooflijk vermoeiend (voor Elise)maar omdat ik geen goede foto’s kon maken wegens batterij leeg komt dat verhaal volgende week – want a.s. zondag gaan we terug, gna gna gna....maar wel vast hierbij een fotootje van Elise tijdens één van haar partijtjes sparren tijdens de normale trainingen.

En vanavond eten we thuis (Stef is op dit moment de laatste hand aan de Tuturuga aan het leggen, lekker!) met Jos, Chris en Willemijn (hier op de foto) die gisteren zijn aangekomen – de laatsten hebben een fles Corenwijn meegenomen, ik vrees voor morgenochtend dus het ergste....