Té leuk...

Situatie: 's morgens, 6 uur, strand Sanur.

Spelers:
- Peter, Django, 5 Balihonden zonder bekende eigenaar
- Onbekende Nederlandse toeriste met haar gezelschap
- Balinese figuranten


Zoals bekend laat ik Django 's morgens rennen op het strand. Meestal eerst naast ons thuis even zijn behoefte doen en dan gaan we. Zo ook deze dag, waar hij zoals gewoonlijk snel gezelschap kreeg van zijn vrienden en vriendinnen die ik gemakshalve maar even aanduidt als de Bedelaar, de Dikke Witte, de Bokser (vanwege één rood oog), de Blaffer en de  Baas. De laatste niet omdat hij de baas is van het stel, maar wel omdat hij dat zo graag wil zijn.

Voor Segara Village Hotel langs wandelend, zag ik daar een paar gasten op de ligbedjes liggen: vroeg, zeker omdat ze de zonsopgang willen zien. Is ook mooi. Het waren er een stuk of zes, jaar of zestig.

Ineens hoor ik (in het Nederlands): "Baasje!"

En daarna, nog wat harder: "Zeg! Baasje!" Dus ik kijk maar eens om.

En daar zat ze: de Indisch Nederlandse mevrouw, rechtop op haar bed, met een blik van verontwaardiging en "ik laat het er niet bij zitten".

Ik, verbaasd: "Goedemorgen?"

Zij: "Baasje, die hond doet daar wat!"

Ik kijk en inderdaad: Dikke Witte zakte een eindje verder door haar hurken.

Dus tegen deze mevrouw: "Inderdaad! Dat heeft u goed gezien!"

Zij: "Ja? Ja? Ja?"

Ik" Ja, het klopt. Goedemorgen!"

En liep door.

De teksten die achter bij aankwamen waren prachtig. De teneur: als je je hond uitlaat, moet je de troep opruimen.

Natuurlijk, in Nederland. Maar dit is Bali, waar het strand wordt opgeruimd door de mensen van de gemeente - die nu ook bezig waren.

En Dikke Witte is trouwens niet mijn hond.

Maar wat ik me het meeste afvraag: zou ze de Balinees die recht voor haar in zee zat te poepen ook aanspreken? Of zou ze niet eens weten wat hij daar aan het doen was en over 10 minuten een frisse duik gaan maken?