Rustig weekje...

Dat was het. Een week van weinig activiteit, of het zou moeten zijn dat Steffie een paar keer met haar vriendinnen op expeditie is geweest naar de Balinese binnenlanden. Beladen met spullen is ze terug gekomen – spullen vooral bestemd voor het opleuken van de keuken. Houten appels, houten chili’s, houten bananen, dat soort spul. Volkomen nutteloos maar het staat wel leuk.

Vrijdagavond op stap geweest met Jos en Barbara – eerst naar een nieuwe tent “8”, die ze beter “4” hadden kunnen noemen want dat was precies het aantal gasten dat ze hadden. Wij dus. Mooie lounge bar hoor, alles prachtig verzorgd – maar geen klanten. Dat zou iets te maken kunnen hebben met hun prijspolitiek;  minimaal het dubbele van andere gelegenheden in Sanur.

Dus snel door naar een andere tent, waar een geweldige band optrad – en waar ook publiek was. Daar hebben we de hele avond verder gezeten, genieten geblazen – vooral toen ze “Rock and Roll” van Led Zeppelin speelden. Volgende week wil ik wel weer terug....

Gisteren met andere Jos naar de Mutiara Laut. Daar was ik wel erg nieuwsgierig naar, van Leo had ik al begrepen dar er flinke voortgang was dus tijd voor een paar foto’s. En inderdaad; aan dek is het al een enorm verschil. Het  dek zelf ligt er inmiddels op, de ankerlier staat, de patrijspoorten zitten er in en de betimmering is voor 90% klaar.

Onderdeks gaat het ook vooruit, maar daar is de enorme elektrische installatie natuurlijk niet zo maar aangelegd. Jos (die van Barbara) was er ook bezig;  wat ze precies aan het doen zijn weet ik niet maar het zag er reuze interessant uit.

Kortom: prachtig, de bijgaande foto’s geven hoop ik wel een indruk. Interessant puntje: zie je dat ronde glazen ding in het dek? Dat is een prisma, dankzij het licht dat daar opvalt wordt de hut eronder overdag voorzien van een enorme partij daglicht. Handig! Elke hut krijgt zo’n ding.

Met Elise gaat het intussen prima hier, via FaceBook krijg ik tenminste van haar af en toe berichten. Zien doe ik haar weinig de laatste dagen, ze zit verscholen tussen twee computers in de studio van alles te doen  wat erg interessant schijnt te zijn. In ieder geval maakt het veel herrie, wat zij muziek noemt.

De hondjes hebben het samen uitstekend naar hun zin; vanmorgen hebben ze op het strand weer voor een hoop onrust gezorgd door hun onophoudelijk “ik-ren-achter-jou-aan-en-daarna-moet-jij-achter-mij-aan-rennen”-spelletje. Uiteraard het liefst over mensen heen die daar lekker zitten.

En Stef en ik? Ook wij hebben het samen naar onze zin, alleen rennen wij niet zo vaak achter elkaar aan. Te warm.