Jeetje alweer donderdag

Al dagen niets op het blog gezet - en toch gebeurt er wel het een en ander.

Natuurlijk was het gisteren Galungan, het Balinese Nieuwjaar (maan-jaar dan wel te verstaan). Al dagenlang waren de voorbereidingen aan de gang, penjors overal, veel koken (lawar vooral, lekker) en gisteren was alles uitgestorven. Vandaag trouwens nog steeds.

We hebben 2,5 dag geen Nyoman, buitengewoon vervelend: zelf je bed opmaken, afwassen.....een mens kan er aan wennen, aan je handen vooral niet uit de mouwen steken.

Dinsdag zijn de masten geplaatst op de boot van Leo (hier links), de Mutiara Laut. Daarvoor is de boot eerst van Sarangan naar Benoa gevaren - want daar lagen de enorme masten te wachten.

Ze zijn op deze plek in elkaar gelast uit onderdelen die uit Nederland zijn gekomen. Door gecertificeerde Javaanse lassers, volgens Lloyd's specificatie. Precisiewerk dus, ik was even honderd jaar terug in de tijd toen ik nog werkte met Lloyd's en de RTD.

De masten waren daar niet alleen, maar samen met een kraan die uit Surabaya is gekomen omdat ze op Bali geen kranen hebben die groot genoeg zijn om deze twee enorme masten te plaatsen.

Het is een vrij zenuwslopend gebeuren geweest, maar het is wel gelukt. Voor mensen met hoogtevrees was wel het ergste wat je op de volgende twee foto's ziet: de zeel waarmee de mast omhoog werd gebracht moest er na plaatsing vanaf gehaald worden. Een man is op het takelblok van de kraan gaan staan en heeft zich een dikke dertig meter omhoog laten brengen om vervolgens, zonder gezekerd te zijn, hangend aan een zwaaiende mast die zeel los te maken. Wij hadden het water is onze handen staan.


Ook weer een mooi staaltje Indonesische folkore: terwijl de kraan staat te wachten moeten de teakhouten planken van het kraaiennest van de tweede mast nog worden gemonteerd. Op het aller-, allerlaatste moment dus. We hebben met verbazing staan kijken hoe, zonder enige stress en zonder elkaar in de weg te lopen, een man of vijftien dat in no time voor elkaar bracht.

Waarna ook de tweede mast in no time is geplaatst.

Maandag is Sari gesteriliseerd, ze had er inmiddels de leeftijd voor en bovendien begon Django Jack de Vries-achtige bewegingen haar kant op te maken. Voorkomen is beter dan genezen dachten wij, dus sex tussen deze twee is uitsluitend recreatief vanaf nu. Er zijn tenslotte al genoeg honden op dit eiland. Wel mag Sari nu een paar dagen niet rennen of wild spelen; Django ligt met zijn snuffert pal tegen zijn aangelijnde vriendin aan, te wachten tot het over is en ze weer mee mag doen.

En vandaag en gisteren is er niet aan het zwembad en de vijver gewerkt - volgens mij zijn ze ongeveer klaar en moet alleen de balanstank nog in verbinding gebracht worden met de overflow. Ik heb voor de vijver inmiddels een pomp gekocht en geïnstalleerd, eentje met een capaciteit van bruto 8,5 kubieke meter water per uur dus we kunnen forellen gaan houden. Of raften in onze eigen tuin, ook leuk.

Steffie is overigens niet zo'n klein beetje chagrijnig - door haar beugel kan ze niet eten, alles moet eerst zo ongeveer gepureerd worden voor ze het naar binnen krijgt. Heel zielig eigenlijk, als dat zo een jaar door moet gaan weegt ze minder dan 40 kilo als het ding eindelijk uit mag. En Elise heeft nergens last van....