Hari Malas

Is een luie dag. Zoals vandaag. Gisteravond zijn we (Hans,Dolf, Jos en ik) naar een cocktailparty op een Phinisi geweest, een tweemast schoener zoals die op Sulawesi gebouwd worden. Daar zijn we naartoe gebracht door een taxichauffeur met een laat ons zeggen hoge amusementswaarde.

Wij wilden naar de jachthaven.

Wij kwamen in de vissershaven.

En in de vrachthaven.

Tussendoor zijn wij door onze chauffeur/reisleider gewezen op de vele wonderen van de lokale cultuur zoals hij ze zag. En die wonderen bestonden uitsluitend uit ehm...hoe zeg je dat......tja.....hoe zal ik het zeggen.....jonge dames met onderhandelbare affectie? Get the picture? Dit, gecombineerd met zijn optimistische rijstijl leidde tot mooie taferelen. Op één of andere manier hield hij de auto op de weg, terwijl hij naar hele andere “dingen” keek. Uit het raam hing om luidkeels zijn waardering voor het getoonde te laten blijken. En af en toe door Jos op subtiele (....) wijze werd gemaand om zich aan de opdracht te houden.

Want wij wilden alleen maar naar het schip – en daar zijn we uiteindelijk ook gekomen. En ik moet zeggen: er zijn vervelender dingen te bedenken dan op een zeilschip de ondergaande zon van Bali bewonderen met een cocktailtje in de hand en de bijbehorende hapjes krijgen aangereikt.

Daarna naar Anneke en Bert; op het terras met uitzicht op de schitterende tuin gezeten en een fantastische rijsttafel gegeten. Veel geleerd over het dagelijks leven van een buleh (buitenlander) op Bali; het is niet alles goud wat er blinkt.