Romeo en Julia.

Ten geleide: in dit stukje staan veel links naar andere sites - sorry, maar als je doorklikt zul je ook zien dat er teveel is om in dit verhaal op te nemen en toch de draad nog een beetje vast te houden. Daar gaat-ie dan:

Gisteren (dinsdag) zijn we, d.w.z. Jos, Steffi en ik, naar Petitenget geweest. Daar vertoonden Jürgen Freund, de wereldberoemde onderwaterfotograaf (http://www.jurgenfreund.com/) en zijn vrouw Stella (de producer en schrijver van hun boeken), de foto’s die ze in hun Coral Triangle project tot nu toe hebben geschoten. Dat deden ze bij thuis Lida en Jos, twee Nederlandse mensen die voor het World Wildlife Fund in Indonesië werken en waarvan Lida de drijvende kracht is achter het project van Jürgen en Stella.

Voor meer info daarover en om een paar van deze schitterende foto’s te zien moet je naar deze site: http://blogs.panda.org/coral_triangle/ . (In verband met copyright en zo kunnen we ze hier natuurlijk niet plaatsen.)

Over een paar maanden herhalen ze deze exercitie met het materiaal dat ze in de komende periode in Indonesië gaan vastleggen – en wij hebben ze maar vast verteld dat we daar absoluut weer bij willen zijn.

Omdat we na afloop nog wel even uit wilden zijn we gedrieën wat gaan drinken en daarbij maakten we kennis met Alan en Karen, twee Schotse mensen die hier een paar weken op vakantie zijn.

En wat was daar nou zo bijzonder aan? Nou....hij is een Campbell, wat ons de opmerking ontlokte dat wij hebben geleerd dat dat nou niet zo’n hele fijne achternaam is in Schotland. Treurig schudde Alan zijn hoofd, maar Karen barstte in hard gelach uit. Waarom? Omdat háár achternaam MacDonald is.....

Als deze namen en “het verraad van Glen Coe” je niet veel zeggen, moet je hier maar eens kijken voor een stukje achtergrond: http://www.heartoscotland.com/Categories/CampbellsandMacDonalds.htm

Verklaart dat de titel van dit stukje genoeg?

Vervolgens vertelde Alan dat hij van beroep schrijver was en daar redelijk van kon rondkomen. Nou kunnen Schotten dat van heel erg weinig – het recept voor een Schotse omelet begint tenslotte met: “men lene een ei”, maar uit nieuwsgierigheid ben ik de internets opgesurft en trof daar heel veel informatie en enthousiaste recensies aan; bijvoorbeeld hier: http://www.alanmcampbell.co.uk/ . We zaten dus met de derde beroemdheid op één avond aan tafel!

Die boeken gaan we daarom maar eens aanschaffen – en morgen gaan ze met ons mee naar een enorme upacara in onze buur-banjar, waar Jos’ overbuurman hem (en daarmee Stef en mij) voor uitnodigde: voor 200 overledenen tegelijk wordt een twee dagen durend reinigingsritueel uitgevoerd, daar nemen duizenden Balinezen uit onze buurt aan deel. Foto’s volgen!

Tenslotte: het regent, Chica heeft niet veel te doen na de strandwandeling vanmorgen (die ze trouwens grotendeels onder water doet, ze wordt langzamerhand een zeehond)en ligt vooral op haar kussen met haar “tutje”: een hond van bijna 6 die sabbelt, als ze een duim had zou ze die in haar bek steken......