Afscheid....

Ja, Robrecht is er al weer bijna twee maanden dus het tijdstip van vertrek naar Australië nadert. En dat betekent afscheid nemen. Het eerste deel daarvan was gisteravond: zijn laatste karate-les. (Wat? Alwéér dat gezever over karate? Ja, maar na nu echt voor een paar maanden niet meer. Erewoord.)

Die les viel letterlijk in het water: net toen wij de straat binnen kwamen rijden gingen de sluizen boven vol open: bats, binnen drie seconden door- en doornat. We hadden gehoopt het nog te halen (want als imitatie-Indonesiër krijg je er letterlijk een neus voor: je ruikt gewoon wanneer er alleen maar een paar spetters dreigen of een wolkbreuk) door alle verkeersregels nog meer aan onze slippers te lappen dan anders, maar het mocht niet baten.

Secondenwerk....maar helaas net niet genoeg.

Kortom, binnengekomen konden we gelijk zien dat het zó hard regende dat ook het dak van de dojo begon te lekken; en tussen de emmers trainen op een spekgladde vloer is ook niet zo gezond. Eerst dus foto's kijken en foto's maken in het droge deel en nadat de bui was gestopt toch maar trainen.

En toen dus het afscheid van Robrecht. We hebben flink wat foto's gemaakt ("we" zijn de wijzelf maar ook sensei Rudy) en verder hebben de bikkels in tranen om elkaars hals gehangen. Nou ja....in ieder geval heeft Robrecht niet alleen in sportief, maar ook in relationeel opzicht een goede indruk gemaakt en laat hij hier vrienden achter. Voorlopig, want uiteraard is hij deze zomer wel weer voor een tijdje terug. Bijgaand een paar foto's ter illustratie.

Zo. Vandaag is hij met een paar vrienden op pad, Elise en Steffie zijn nu (15.00 uur) met de honden naar het strand en ik ga dat zomestraks ook doen. En vanavond ga ik Robrecht vergezellen tijdens zijn afscheidstoernee langs de verschillende literaire ontmoetingsplekken: een OnOn, een TKS, een Angel's en wellicht een Bintang Club, een nieuwe tent hier om de hoek die om 5 uur 's middags opent en om 7 uur 's morgen sluit.....