Purnama

Eergisteren, gisteren en ook nog een beetje vandaag was het weer zo ver: een upacara ter gelegenheid van volle maan, Purnama dus.

Deze keer was het wel een hele grote chaos: niet alleen omdat zo ongeveer iedere banjar en purah in onze buurt op hetzelfde moment aan de ceremonie begon, maar ook omdat de wegen waar veel verkeer door moest en waaraan ook de tempels lagen, allemaal zijn opgebroken vanwege de aanleg van riolering.

(Dat is op zich ook een feest: in alle straten is of komt nu een strook waar het asfalt is verwijderd en vervangen door los grind, of een laagje nieuw asfalt dat niet aansluit –je kunt je voorstellen wat dat aan gevallen brommertjes met zich meebrengt. Onder die strook ligt een rioolbuis, maar geen enkel huis in Sanur is aangesloten op dat riool. Vooruitgang op zijn Indonesisch. Op het moment wordt de straat voor ons huis opgebroken.)

Kortom: een puinhoop, zelfs op de brommer was er geen doorkomen aan. Wel mooi, en niemand maakt zich druk. Heerlijk.

Gistermorgen naar het strand en om zes uur begon de zaak alweer: de eerste soundchecks van de geluidsinstallatie waarmee de priester zich verstaanbaar gaat maken straks. De eerste verkoopsters van allerlei etenswaren die alvast een goed plekje zoeken.

 De eerste mensen, uiteraard  in ceremoniële kleding, die op het strand lopen en van weer een prachtige zonsopgang genieten....








...en een half uur later wordt het al aardig druk – onder andere met deze Balinese schonen, allemaal van dezelfde banjar want allemaal met dezelfde sarong.

En een prima humeur, zoals je ziet. Maar dat hebben mensen hier bijna altijd.