Duiken in januari

Als David vertelde over de Nieuwjaarsduik, bij voorkeur onder het ijs, liepen bij ons in meer dan één opzicht de rillingen over de rug. IJskoud, guur, slecht zich, gevaarlijk......laat maar.

Maar: gisteren hebben Steffie en ik dan toch gedoken in januari en ik moet zeggen: dat valt mee. Het water is eigenlijk nog best lekker (26 graden), het zicht is redelijk (metertje of 10) en met de guurheid van het weer, als je je weer aan moet kleden vooral, is het ook niet zo slecht gesteld - maar dat kan komen omdat het zonnetje zich even liet zien.

Dus, David: je hebt er een paar fanatiekelingen bij. Mits we duiken op Bali, natuurlijk.

We hebben geen fotoos gemaakt, maar de eerste duik gebruikt om –zeker is tenslotte zeker – het nieuwe onderwaterhuis van Stef’s camera te testen op waterdichtheid: zonder camera, met tissues erin en die zijn droog gebleven. Volgende keer dus wel fotoos.

Verder (we doken in Padang Bai, oost-Bali) mooie dieren gezien, groot en klein: een grote pijlstaartrog, verschillende sepia’s en een paar kreeften als meest opvallende, naast een flinke tandbaars die zijn gebit liet reinigen door poetsvisjes. En heel, heel veel andere “oude bekenden”.

’s Avonds probeerden we in Renon te gaan eten – maar dat konden we, omdat het Chinees Nieuwjaar is, dus mooi vergeten. Ze hingen met de benen buiten zogezegd, zodat we uiteindelijk in Sanur uitkwamen bij het Starcafé. Daar zaten alleen maar toeristen, meer specifiek: OBI’s.

Obi’s? Zoals in Star Wars Obi Wan Kenobi? Nee, erger: Overwinteraars Bali Indonesië. Oudere Nederlanders die gedurende de wintermaanden in roedels Sanur onveilig maken. En dat gaat dan ongeveer als volgt:

- taxi stopt voor de deur van het restaurant waar jij net een bestelling doet
- oudere mevrouw met bij voorkeur blauw permanentje en keurig Hollands “we gaan vanavond uit” gekleed stapt uit
- ....en positioneert zich tussen jouw tafeltje en de ober die je bestelling opnam
- “doe joe hef a teebel forfor?” komt er erg luid uit – tenslotte kan die ober wel eens net zo doof zijn als zijzelf, nietwaar?
- en bevestigende knik van de ober wordt gevolgd door “JA, HET KAN HOOR!!!!” richting de taxi, waar haar drie zussen, vriendinnen, buurvrouwen uitgeladen worden
- zij houdt de ober vast (tenslotte is het nu háár ober, wij vinden wel weer een andere) terwijl de taxichauffeur met muntjes wordt betaald die netjes worden uitgeteld, met een snoepje als fooi
- gewapend met onze ober en een vriendelijk knikje naar ons ”goedenavond” zoeken zij een plekje, waar ze vervolgens de volgende gespreksonderwerpen aansnijden:
o het is hier duurder dan bij die andere
o je moet hier geen water drinken, ook niet uit een flesje want die vullen ze zelf uit de kraan
o heb je dat gehoord dat zij met die ordinaire smaak met een van de gastheren......
o mijn kleinzoon is pas 18 en al chirurg
o aan de andere kant; hier zijn de tafeltjes wel schoner
o ook de vruchtensap vertrouw ik niet zo
o je kon het al zien zodra ze het vliegtuig binnenkwam
o heeft-ie van zijn vader, mijn zoon is briljant zeggen anderen, ik niet natuurlijk want dat kun je van je eigen kind niet zeggen
o ....maar geen hollandse muziek
o ik hou het maar op coca cola, da’s altijd goed
o ze keek al zo naar die purser maar dat was een homo haha
o maar het is wel lastig hoor, mensen gaan toch anders naar je kijken

enzovoort. En maar kijken naar ons: hoe kan dat, er is geen school vakantie in Nederland en toch zitten die lui hier – schandalig, dat spijbelgedrag tegenwoordig.

En zo voelt het ook wel hoor: spijbelen. Nog steeds een beetje. Another day in paradise.