Dinsdag – Vanavond terug naar België

De afgelopen dagen is er weer het nodige gebeurd.

Eens zien: mijn eerste twee exercities op de driving range (want nou zou ik toch eindelijk eens beginnen met golfen) zijn niet te best verlopen. Gewapend met een ijzer 7 (schijnt een essentieel wapen te zijn in de strijd om kleine balletjes in verafgelegen gaten te slaan, en daarom een belangrijk oefenmiddel) uit het arsenaal dat ik van wijlen oom Harrie heb overgenomen, ben ik met Jos en Alex aan de slag (no pun intended) gegaan.

Het zijn originele linkshandige George Nicoll clubs en dat schijnt bijzonder te zijn; dat schept dus ook verplichtingen.

Onder begeleiding van Edy, een pro, ben ik gaan slaan en heb de eerste dag 100 ballen geslagen. De meeste in minstens 2 pogingen, één bal zelfs 30 meter ver maar de meeste binnen opraap-afstand. Drama.

De tweede dag zijn er drie ballen aan de 50 meter geraakt, van de honderd. U zegt: vooruitgang? Nou nee.

Na afloop vroeg Edy me met een rechtse club (ook een 7) een bal te slaan en die zijn ze nu nog aan het zoeken. De frustratie kwam er uit, denk ik en ik raakte hem vol. De volgende ook. En de volgende.

Dus heb ik, na de derde sessie waar ik met rechtse club heb geslagen en die veel en veel beter ging, besloten dat ik alles, maar dan ook alles links doe – behalve golf. Sorry, oom Harrie. Maar ik zal de linkse set wel bewaren.

Straks sessie 5, de derde met rechts. Leuk!

Aan het auto-reparatiefront gaat het goed. Eka rijdt alweer in haar zo goed als nieuwe auto, die van Yuni en mij zijn voorlopig nog niet klaar. Erg leuk is, dat waar in Nederland carrosseriedelen die beschadigd zijn gewoon worden vervangen, hier alles minutieus weer in de oorspronkelijke vorm wordt geklopt. Alleen wat echt onherstelbaar beschadigd is (een ventilator, knipperlichtglas of zo) wordt gekocht – maar een compleet opgefrommeld spatbord, een defecte bumper, een radiator, het wordt allemaal gerepareerd - en heel goed ook.

En dat met hier en daar behoorlijk primitief gereedschap, overigens.

Door de nasleep van het ongeluk hebben we wel vrienden gemaakt. Bij onze “vaste” verhuurder van motorfietsen heb ik een motor voor Yuni gehuurd. En van hem hebben we tirtha, heilig water, gekregen uit een speciale bron. Op het eiland Lembongan is namelijk een speciale tempel, één die niet door mensen is gemaakt maar door de goden. Een natuurlijke grot, waar een bron ontspringt. Er komen geen toeristen, deze tempel heb ik ook niet op een kaart kunnen vinden maar hij is er wel – iedere Balinees kent ‘m.

Onze vriend heeft daar twee nachten gewaakt en gevast met nog enkele Balinezen (onder andere een minister) die speciaal daarvoor uit Jakarta zijn gekomen,. En hij heeft een paar flessen tirtha meegenomen, waar hij ons van heeft gegeven omdat –zegt hij – ik een goed karma heb (omdat ik voor Yuni heb gezorgd....). Als het op is, krijgen we nieuwe.

De volgende keer dat ze gaan, mogen Steffie en ik mee om ons eigen tirtha te halen en met de goden te praten.

Nyoman gebruikt dit water nu bij de dagelijkse offers hier in huis; zojuist heeft ze mij ook besprenkeld en heb ik het gedronken om zeker te stellen dat de vliegreis goed verloopt.

Uiteraard krijgt de Landcruiser een sabayan (ceremonie) met dit tirtha voordat wij ermee gaan rijden. Zekerheid voor alles!

Over zekerheid gesproken: Elise heeft een week vrij gehad en is zojuist weer naar school gegaan. Zij dacht dat gisteren (maandag) de school begon, maar alle anderen dachten daar anders over. Volgens de bewakers, die wij samen gistermorgen rond half acht spraken, moest ze echt nog een dagje naar huis.

Dat scheen ook in haar agenda te staan.....maar Elise blijft Elise.

De Asian Beach Games zijn begonnen op Bali! Deelnemers uit 45 landen nemen deel aan 19 sporten. (Waarbij ik natuurlijk maar in 1 sport geïnteresseerd ben: beach volleybal voor dames, maar dat terzijde.)

Die Beach Games vinden op een aantal locaties plaats: Nusa Dua, Kuta en Sanur. De hele hoge hotemetoten (Zoals het Internationaal Olympisch Comité o.l.v. Jacques Rogge, de president van Indonesië, diverse nationale Olympische Comité’s, ambassadeurs, consul-generaals, etc.) zitten in de chique hotels van Nusa Dua.

Arjuna dus ook. Want hij mag dankzij de gouverneur tijdens de Games werken en is Personal Assistant van iemand die wij in dienst als Hotel Hotel Mike (HHM) aanduidden: een Hele Hoge Mieter. Wij mogen nu, om redenen van discretie, niet zeggen wie maar laat ik het als volgt beschrijven: hij ZOU de PA worden van de burgemeester van Madrid, die hier is om te lobbyen voor de Olympische Spelen van 2016.

Dat is hij nu niet – maar wel van een vergelijkbare HHM. Hij geeft gisteren een lunch ter waarde van 450 euro gehad (Arjuna: “morgen ligt er dus 450 Euro in de pot”), wordt riant betaald, krijgt gratis kleding, vervoer, eten, onderdak gedurende de Games. En leert natuurlijk enorm veel.

Steffie heeft haar laatste (voorlopig dan) Indonesische lessen achter de rug. Gelukkig maar, want ze spreekt het beter dan ik en dat is natuurlijk niet de bedoeling, verdikkeme. In januari gaan we samen het vervolg doen.

Tja, en dan vanavond in mijn eentje terug naar België. Een heel vreemd gevoel, aan de ene kant erg leuk om onze familie en vrienden weer te zien – en aan de andere kant mis ik Bali nu al en het idee Steffie en de kinderen drie weken te moeten missen, na de maanden dat we met elkaar zo intensief hebben opgetrokken staat me helemaal niet aan.

O ja: wij waren een maand geleden heel ver met een stuk grond, alleen de toegangsweg moest worden uitonderhandeld in de banjar. Dat is uiteindelijk fout afgelopen. We vermoedden al zoiets, en hebben plan B vast opgestart: een nog mooier stuk, met een hele goede toegang en een eigenaar waar vrienden van ons ook zaken mee hebben gedaan. We zijn het over alles eens, hopelijk kunnen we tekenen zodra ik terug ben – en dan kunnen we de bouwplannen gaan effectueren.

Het werd ook wel tijd.

Hoe het weer hier is? 32 graden, relatieve luchtvochtigheid 95%. Niet te harden, dus. Balinezen zweten en klagen nu ook, iedereen is loom en we wachten op de regen.

Straks spullen pakken en het vliegtuig in. Op naar de kou.