Vrijdagmorgen.....en het huis is leeg.

Even zien: zondagmiddag zijn Stef en ik Jos en Dani wezen opzoeken in hun hotel, bij ons aan de overkant van de straat. En inderdaad: of we ze gisteren voor het laatst hadden gezien, maar dan nu met beter weer. ’s Avonds Starcafé diner en op tijd naar bed – want zo’n dagje hakte er toch wel in.

Maandag hebben we we niet meer heel veel gedaan: Steffie en Dani naar het strand, nageltjes laten doen, Jos en ik vervoer regelen – dwz een Yamaha scooter, zodat zij zich ook vol in het verkeer van Sanur konden storten. Misschien hadden we Jos niet moeten laten zien waar het knopje van de toeter zat, maar daarvoor was het dus te laat. En vervolgens Hoek van Holland. Natuurlijk.

Die avond zijn we met z’n zessen weer gaan eten, en dat werd deze keer dus laat. Heel laat. Onze Belgen zijn vervolgens vertrokken naar hun hotel en de volgende ochtend (....) tegen twaalven teruggekomen met hun koffers om de volgende dagen bij ons te logeren.

Dinsdag besteed aan uitslapen (behalve Elise en ik dus, want daarvoor ging de wekker vroeg af), zwemmen, sateh eten op het strand, nog meer zwemmen, weer eten (deze keer thuis, babi kecap en sayur å la Nyoman) en schrikken van een SMS-je van Robrecht: “Selamat idul Fitri” en de mededeling dat hij blij is dat-ie niet meer hoeft te vasten en op het punt staat om voor de tweede keer die dag naar de moskee te gaan. Onze zoon, de eerste hindoe-moslim op agnostisch-christelijke fundering, dat kan nog lachen worden.

Woensdag! Hup, opstaan want Elise heeft een vrije dag (Idul Fitri, weet je nog?) en we gaan leuke dingen doen. Naar Lembongan met de boot, daarna naar Uluwatu. Eerst stevig ontbijten (Starcafé) en dan staat Gede klaar met de bus.

Lembongan (brochuretekst) maakt deel uit van een groep van drie eilandjes aan de overkant van de Straat van Badung. Ze zijn vooral bekend om hun zeewierteelt en ongeevenaarde natuurlijke schoonheid. Lembongan is maar een paar kilometer lang en beschermd door koraalriffen voor haar kust, die uitstekende snorkelmogelijkheden bieden.

Met zijn witte stranden, koraaltuinen en zeewierboerderijen is het eiland beslist een bezoek waard. U kan er alle dagen gemakkelijk naartoe met de cruiseboten van Bali Hai, WakaLouka of sailSensation.

Nou, dat wil je niet missen, toch? Dat dachten wij, maar dat dachten er meer. Want alle Javanen die dankzij Idul Fitri geen personeel in huis hebben om rond te commanderen (want dat personeel is naar huis) zijn naar Bali gevlucht deze dagen om Balinezen rond te commanderen in de hotels. Die zitten dus ram-vol, vooral op Tanjung Benoa en net dáár kwamen wij terecht voor de oversteek naar Lembongan.

Gottegod, wat hebben die Balinezen gelachen toen wij vroegen of er nog plaats was.

Dus omkeren maar, naar Uluwatu.

Uluwatu?

Ja, Uluwatu.

Pura Uluwatu (nog meer brochuretekst) is eén van de belangrijkste tempels van Bali en bevindt zich aan het uiterste puntje van Bukit Badung in het Zuidwesten van Bali. Deze tempel is één van de sad kahyyangan, de zes tempels van de wereld - de belangrijkste tempels van Bali.

Deze tempel is gewijd aan het aspect van Sanghyang Widhiwasa die bekend staat als Shiva Mahakala of Rudra.

Rudra is een boogschutter en zijn pijlen dragen ziektes met zich mee, hij wordt ook geassocieerd met stormen. Hij wordt gevreesd, dus er worden offers aan hem gebracht om plagen en rampen te voorkomen. Maar: Rudra is ook de god van genezing en medicijnen, waarbij een ander aspect van zijn verder afschrikwekkende natuur zichtbaar wordt.

Gewelddadige uitbarstingen als storm en besmettelijke ziektes wordt toegeschreven aan Sanghyang Widhiwasa die optreedt als Rudra.

De naam Pura Luhur Uluwatu betekent: de tempel boven de steen aan het einde, en dat is ook zo – boven op een rots op het uiterste puntje van Bali staat-ie.

Kijk, en daar kun je dus met de auto komen. Mooie rit, Bali is hier hoog, dor en droog, het lijkt er wel wat op de Costa Blanca in Spanje.

De tempel bezoeken betekent; bereid je voor op hitte, heel veel hitte, apen (die met dat blauwe truitje hadden we zelf meegenomen) en de prachtigste uitzichten. Erg mooi. De fotoos zeggen denk ik wel genoeg.






















’s Avonds hebben Dani en Jos ons uitgenodigd in Kayu Manis, perfect gegeten! En gezellig, uiteraard!

Donderdagochtend moesten ze (veel te snel vinden wij) al weer door naar Singapore. De rest van de dag hebben Jos, Hans en ik het nodige gedaan aan Playducation (tenslotte zijn we het bestuur en als je dan bijeen bent moet er wel wat gebeuren) waarover op een later moment meer. En we hebben nog zo wat geregeld, gezwommen...en ingepakt. Want ’s avonds is Hans vertrokken naar Geneve.

En is het nu dus stil: Elise op school, Rob op Sumatra, Steffie op Indonesische les.