maandag 8 maart 2010

18 november 2003 - 7 maart 2010






Chica heeft het niet gehaald. Vanmiddag kreeg ze ademhalingsproblemen waaraan ze is overleden. Alle indicaties waren goed, we dachten dat ze op de weg terug was naar een gezond leven. Het heeft niet zo mogen zijn. We moeten verder zonder haar, onze geweldige vriendin. Om je een beperkt beeld te geven van wat ze voor ons betekent, onderstaande foto's.


Hier is Chica nog bij haar moeder, Zara van de Samaika. Die haalt haar voorzichtig bij Steffie weg, maar ze mag al wel even bij Elise op schoot. Dit is een paar weken voor ze bij ons komt wonen.







's Middags om vijf uur kwam ze binnen en schoof direct onder een barkruk bij de keuken. Bang voor ons, bang voor de nieuwe omgeving, helemaal alleen zonder haar mama, broertjes en zusjes. Ze heeft de eerste nacht veel gejankt.



De volgende dag naar buiten, wat uitgebreider kennis maken met onze eigen pups. In het begin nog even onwennig, dat gereserveerde hebben alle Grote Zwitserse Sennenhonden - en Kleine Zwitsers dus ook. Maar daarna waren het dikke vrienden, en dat is altijd zo gebleven.



In de rangorde van de roedel was al snel wel helder dat Elise voor Chica niet echt een baasje was: een speelkameraadje, waar ze alles van mocht afpakken, vooral schoenen, om die lekker op te knauwen. Maar ook degene die ze moest beschermen en die alles, maar dan ook alles mocht: de bench van Chica was ook de bench van Elise.




Die bench (waar ze nu lekker lui in ligt) was al snel te klein; hier is ze ongeveer een half jaar oud en ze past er nog maar net in. Al snel moest er een andere komen; bij de pony-fokkerij hadden ze er nog eentje.







Één van de speeltjes van Elise die favoriet was bij Chica: de Skippy-bal. Meestal hing ze er met twee voorpoten overheen, en dan die bal naar voren duwen...geen gezicht, maar ze had de grootste lol.

Foto's maken voor onze kerstkaart, Chica was een jaar oud. Ze bleef maar vrolijk poseren, maar steeds stond er wel één van de anderen verkeerd op. Ogen dicht, rare grijns, dat soort dingen. Pas toen ze er genoeg van had, was er een goede foto.

Van  ons dan. Chica vond het welletjes en dat is goed te zien.




Moe van het spelen? Voor Elise was er altijd een kussen.





Samen met Laika, toen nog een pup en al snel door Chica geadopteerd. Ze waren dol op elkaar, we keken uit naar de hereniging van die twee hier op Bali. Dat heeft niet zo mogen zijn.


Poseren bij ons in de tuin: Bella (Berner Sennen), Laika (Entlebucher) en Chica (Grote Zwitser). Een Appenzeller ontbrak, anders hadden we het plaatje van Sennenhonden compleet gehad.  Zij hebben dat niet gemist; met zijn drietjes hebben ze een geweldige middag gehad.









Versgemaaid gras, even rollen en daarna heerlijk slapen...soms lag een van ons er naast omdat ze zo gezellig snurkte.










Hier samen met Aaron, de Tibetaanse mastiff van David en Jolanda, waar ze een jaar logeerde omdat we haar maar niet naar Bali kregen.

En hieronder: met hun mee naar het strand in Nederland. Genieten!



Net op Bali aangekomen: even kennismaken met de mensen van de warung naast ons huis. Die hadden nog nooit zo'n enorm beest gezien...












Al snel was het huis haar terrein geworden.
Één van onze favoriete foto's: die blijdschap op haar koppie.....












Sari, na Laika de tweede pup die zich mocht verheugen in het surrogaat-moederschap van Chica. Sari mocht alles, sliep op Chica's kussen en kreeg haar kluif. En dankzij Chica kan Sari al zitten op bevel, volgen, buiten plassen, komen als je haar roept - en ze zijn ontzettend lief voor elkaar.




De laatste goede foto van Chica. Hier leek er nog niets aan de hand. Een kat sprong van schrik het zwembad in toen Chica binnenkwam na het uitlaten. En blaffen! Die avond was ze op het oog gezond; de volgende dag viel ze om toen ze de keuken uitliep en begon de afschuwelijke periode die nu voor haar ten einde is gekomen.







Vandaag, 7 maart 2010 om 18.30 heeft Chica haar strijd op moeten geven. Ze leek op de weg terug, maar uiteindelijk was haar wil groter dan wat ze nog aan lichamelijke energie had. We zijn er allemaal kapot van: Steffie, Robrecht, Elise en Peter uiteraard maar ook haar pleegouders David en Jolanda. Maar we weten dat iedereen die het voorrecht heeft gehad om haar te kennen, daar veel verdriet van heeft.

Allen die haar hebben gesteund, hebben gemaild, gereageerd, gebeld, haar hebben opgezocht, cadeautjes hebben gestuurd en gebracht: dank jullie wel. Het heeft haar zeker geholpen, er is een hond gestorven die vocht tot haar laatste snik omdat ze niet dood wìlde.

En nog een speciaal woord aan de doktoren, vooral aan dokter Widari die nog heeft geprobeerd haar hier thuis te reanimeren en in tranen is vertrokken: jullie hebben er alles aan gedaan, zijn blijven knokken met alles wat je hebt. Ze was het waard, jullie hadden een beter resultaat verdiend. De goden hebben anders beslist.

En dappere Chica, bedankt voor alle liefde die je ons hebt gegeven en wat je ons hebt geleerd. Tot ziens schat. We zullen je nooit vergeten - tot ziens.

..........................................................................................................

Our darling closed her eyes today,
Her head was in our hands,
She tried to live, wanted to stay,
While she could not even stand.

The thoughts that scurried through our heads,
As we held her in our arms,
Were of our shared and wonderful years,
And her many, many charms.

Today she gave her last sweet nudge,
With that intense "I love you" gaze,
And made our  hearts, so filled with tears
Smile upon our joy filled days.

Then the Gods appeared to us,
And said: Please cry no more
We want you all to re-unite
So we installed a doggy door.

19 opmerkingen:

Unknown zei

Tranen biggelen over mijn wangen bij het lezen.
Wat een verdriet1
Er bestaan geen woorden om jullie te troosten met dit grote verlies
Toch gaat het leven verder en zullen jullie dit grote verlies in de loop der tijd een plaatsje moeten geven.
In gedachte omarmen wij jullie.
Love,
Eliane & Tom

Gerty Hakkens zei

Sterkte!

Carin zei

Lieve vrienden,
Iedere nieuwe dag begonnen we met het lezen van jullie web log, de laatste weken vooral omdat we zo met jullie mee leefden toen Chica ziek werd.
En kregen we, samen met jullie toch hoop op een goede afloop.
Ondanks al jullie inspanningen en liefde voor haar heeft niet zo mogen zijn.
Eerst Laika en nu Chica. Hoe verdrietig.
We zijn er van overtuigd dat ze nu samen in de hondenhemel zijn. Dat hebben ze immers verdiend!
Wij wensen jullie veel sterkte met dit enorme verlies, want Chica was niet "zomaar een hond".
Ze hoorde bij jullie.
Liefs, Dolf en Carin

Hans zei

Eerst Laika, nu Chica....Bali is niet vriendelijk geweest voor onze hondjes. Maar waar dan ook, ze zijn ergens weer samen.

There is an old belief
That on a distant shore
Far away from pain and grief
Old friends shall meet once more

Hopelijk geldt dit ook voor Laika en Chica

MaDeSaFli zei

Lieve jullie, wij vinden het heel erg voor jullie. Er begon juist wat hoop te komen. Een hond als Chica te verliezen, zo'n schat! Ze was een deel van jullie gezin. Haar moederlijke zorg voor jullie, haar roedel. Wij hebben mooie herinneringen aan Chica. Goh, Chica moet echt gevoeld hebben hoezeer ze geliefd was. De strijd om haar leven maakt wel zichtbaar hoeveel jullie om haar geven. Dat vond ik zo mooi om te lezen iedere keer!
Peter Stef Elise en Robrecht, wij leven met jullie mee! Veel liefs van ons viertjes!

Gerard van Sonja zei

Het leven kan wreed zijn. Voor zowel mens en dier. We hadden het niet verwacht. Het leek zo goed te gaan. Het heeft aan niets en niemand gelegen. Het gaat zoals het gaat. Wij leven hier, aan de andere kant van de wereld, ontzettend met jullie mee. Misschien kan dat jullie verdriet wat verlichten.

Puck zei

Wat moet ik nu nog zeggen. Er zijn geen woorden voor.Iedere ochtend was ik bang om dit bericht te lezen.En nu is het dan toch gebeurd.Ik heb nooit eerder zo'n lieve trouwe en intelligente hond gekend.En ook nog nooit zulke zorgzame en liefdevolle baasjes.Ze laat een warme herinnering achter.De leegte zal groot zijn voor jullie.Veel,veel sterkte gewenst.Liefs,P.

Puck zei

P.S.Wat een mooie gedichten.

wim en monique zei

Helaas weten wij heel goed hoe dit voelt maar echt meer hadden jullie niet kunnen doen. Wij wensen jullie heel veel sterkte. Dikke knuffel Wim en Monique

David en Jolanda zei

Peter, Stef, Robrecht en Elise,
Heel veel sterkte!!!

Liefs David en Jolanda XXX

Michiel zei

Gisteren bij Mama nog gesproken over Chica. Hoe fijn het is dat het weer beter gaat en dat alles hopelijk goed komt.
Helaas het mag weer niet zo zijn.

Heel veel sterkte en liefs, ik ben ervan overtuigd dat Chica nog steeds over jullie waakt!

Ellen & Michiel, Stan & Suze en Dennis

Unknown zei

Lieve Stephanie, Peter, Elise en Robrecht,
We vinden het verschrikkelijk voor jullie dat ondanks alle inspanningen en liefde voor Chica ze toch gestorven is.
Kus als schrale troost van Justine.

Reactie van Hypo: we hebben zelf meer dan dertig jaar lang meerdere honden gehad. We weten maar al te goed hoe het voelt om zo'n trouwe vriend na al die inspanningen en zorgen toch af te moeten geven.
Vanuit een koud en winters Nederland wens ook ik jullie allemaal heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies!
Hypo.

Anoniem zei

Ach gossie toch, wat een verdriet. Zo'n lieve grote lobbes, wat ongelooflijk rot voor jullie....
Heel veel sterkte dan maar....
Liefs,
Saskia

Anoniem zei

Heel veel sterkte.....we leven met jullie mee!

Marcel, Zoe en kids

Anoniem zei

Wat verdrietig, we dachten nog zo dat er een stijgende lijn in zat....we weten helaas als geen ander hoe het is je trouwe (honden) maatje te verliezen. We leven dan ook enorm met jullie mee.

Veel sterke,
Paul en Iris

Anoniem zei

Lieste allemaal ,

Wat erg !!! Ik voel echt met jullie mee en wens jullie heel veel sterkte ! ... Wat jullie er nog allemaal voor gedaan hebben , dat kan je niet van iedereen zeggen . Jullie zijn echt tot het uiterste gegaan en ik heb het elke keer met bewondering gelezen .

Heel veel liefs van Nic & Marianne , Charline en Michaël

Anoniem zei

Heel veel sterkte met het grote verlies van jullie Chica

liefs
Jantina

Anoniem zei

Zondag 7 maart starte mijn computer niet meer op. Gisteren geen tijd gehad om op het Blog even "bij te lezen" op de zaak hoe het met onze dame gaat.

Jullie hebben er alles aan gedaan en zo ook heeft Chica geknokt. Het heeft niet zo mogen zijn.

Sterkte lieve mensen.

Joost & Ria

Anoniem zei

Stefanie Peter en Elise en Robrecht,war verschrikkelijk.
Heb medere keren in het ziekenhuis aan Chica gedacht,en in de hoop bij thuiskomst een ander verhaal te lezen ,maar helaas ,ik zit met een brok in m,n keel.
Ook alleen kunnen wij Chica van de fot,os.
Wij wensen jullie heel veel sterkte.
Griet en Frans Lebens