Rustigjes....

Maandagmorgen, het zonnetje schijnt en Fortis wordt als ik het goed begrijp ongeveer genationaliseerd. € 250 euro mag iedere Nederlander ophoesten voor de egotrip van Maurice graaf Lippens. En iedere Belg zo’n € 450 – dus als officiële Nederbelgen gaan wij er 4 keer 250 plus 450 is 2800 Euro op achteruit, in één weekend. Dan mag dat weekend wel de moeite waard zijn, toch?

Even kijken...vrijdag, toen hebben we de verjaardag van Hans op rustige wijze gevierd: onder andere met het inwijden van onze nieuwe barbecue, sateh undang en sateh babi gemaakt en gegeten. Een enorme tropische plensbui gehad trouwens, maar wij zaten gelukkig droog.

Zaterdag zijn Mariam en Bob op bezoek geweest, hardstikke leuk, gezellig en we hebben samen geluncht en bijgepraat. Ze zijn hier op huwelijksreis, werken allebei bij een (andere) grote financiële instelling dus als je een bankstel wilt zien: op de bijgaande foto staat er een.



Zondag: naar Ubud, beetje shoppen (wat er toch anders uitziet dan in Antwerpen, kijk maar)– en toen onderweg een telefoontje: Jos en Dani zijn in Sanur gearriveerd! Heel vreemd, we zijn toch al drie maanden hier en toch voelde de ontmoeting alsof het gisteren was dat we ze voor het laatst zagen. Erg leuk, ze komen gelukkig bij ons logeren en vanavond gaan we –weer – uit eten. Wat een leven....







Maar gelukkig hebben we ook de home trainer, cross trainer, home gym etc. en daar staat nu ook een tv met dvd speler, zodat Stef en ik tijdens het zo saaie calorieën verbranden naar een leuke film kunnen kijken.

Met Robrecht gaat het uitstekend, als we de SMS-jes mogen geloven: “heerlijk eten, mooie meiden en kei-aardige mensen” was het laatste bericht. Trots en jaloezie strijden om de voorrang bij zijn oude vader. Steffie maakt zich zorgen, omdat hij niet in zijn SMS-jes vermeldt dat hij trouw zijn malariapillen slikt.

Elise...amuseert zich wel. Ze verdeelt haar tijd tussen school, huiswerk, zwemmen, Wii-en, Sponge Bob en dergelijke kijken, lezen (o.a. Barry Trotter and the Shameless Parody, hilarisch boek dat speelt op de tover-universiteit Hogwash) en niet drummen want Robrecht is er niet. Vriendinnetjes heeft ze wel maar na schooltijd bij elkaar thuis komen doen ze hier (nog?) niet.

En Lebaran is nu vol losgebarsten: de moslims zijn praktisch allemaal naar huis, tienduizenden afgeladen scooters zijn dit weekend van Bali naar Java gegaan. Van hier naar Malang en verder op een scootertje, ze doen het – met drie personen er op plus bagage. Dat is vanaf hier 500 kilometer over wegen waar je blij mag zijn als je een gemiddelde van 30 haalt, reistijden van 20 uur en dan laten we de uren en uren wachten bij de veerboten nog maar even buiten beschouwing. Wij zijn blij, dat Robrecht voor de drukte uit is vertrokken en dat met de bus heeft gedaan.