Plastic zakje, rapport, einde van de Games, en sedih sendiri

Wat ben ik blij dat ik gisteren besloten heb om vandaag te schrijven.
Vannacht en vanmorgen heeft het n.l. geregend. Het voelt een beetje raar om dit te schrijven terwijl ik weet dat Nederlanders dit lezen. Want die zijn regen wel gewoon, toch? Nou, dit was geen regen meer.
Oke, tussen deze zin en de vorige zat een kwartiertje pauze want ik probeerde een woord te vinden die deze regen goed kon omschrijven. Sorry, is me niet gelukt.

Om van ons huis naar de hoofdweg te komen moet je eerst een paar smalle straatjes door. Op dit moment is het het beste om dat zwemmend te doen. Ik heb net Elise naar school gebracht en ik voelde me net Crocodile Dundee die met zijn auto een rivier vol krokodillen over steekt. Alleen waren het geen krokodillen maar kikkers. (inderdaad, ik begin over mijn kikkerangst heen te raken, dat kan ook niet anders anders heb je hier geen leven)
Robrecht had ik het "goede" advies gegeven om op het terras links langs het tafeltje te lopen want rechts was het nat, hier doen we pas voor de poort onze schoenen aan, en anders kreeg hij natte sokken. Dat deed hij netjes om vervolgens tot z'n enkels in het water te staan buiten de poort.
Regen dus. Geweldig. Ik kan niet anders zeggen.
Wij lopen naar de auto (de regen is dan inmiddels al wat verminderd) en ik had het gevoel alsof ik in een film zat. In de eerste plaats enorme bevrijvigheid overal. Nou is dat iedere dag wel maar deze keer was het anders. Nu was men bezig om de "schade" te herstellen van de gigantische wolkenbreuk die de hele nacht duurde. Wij staan tot aan de kuiten in het water en nog wordt er geveegd.
Tijdens de rit naar school heb ik mijn ogen uitgekeken. (wat ben ik blij trouwens dat we een auto hebben nu)Het aantal brommers op de weg is hetzelfde alleen ziet het er nu heel anders uit.
Ik moest erg denken aan die blauwe PMD-zakken die je in België hebt om plastic in te verzamelen. Het was alsof iedereen zo'n zak had leeggehaald om de inhoud ervan aan te trekken. De meesten hebben wel een regencape maar dat bedekt natuurlijk niet alles. Handen, voeten, benen, maar ook zadels alles wat maar een beetje kwetsbaar is voor de regen wordt ingepakt.
Wandelaars heb ik gezien die zelfs hun hoed zorgvuldig hadden ingepakt in een zakje van de locale supermakt. Heb je geen hoed? Dan gaat die plastic zak gewoon op je hoofd. En nog steeds, alleen maar vrolijke gezichten.
Hoe vind je deze; een klein meisje met een miniparapluutje boven haar hoofd die ingepakt is. Jaha, je plu zal maar nat worden.....
En niemand die raar naar elkaar kijkt. Volgens mij ben ik degene die raar is want ik stap de auto in zonder plastic zakje "aan".
(Waarom moet ik nu ineens denken aan dat liedje van Urbanus "plastic zakske"?)
Over recycling gesproken.

Verder.
Elise heeft haar 1e rapport. Wat zijn we trots op haar. Super resultaten. Ik sta er iedere keer weer van te kijken hoeveel dat kleine hoofdje allemaal kan verwerken en daarbij ook gewoon vrolijk blijft.
Gisteren had ze het er notabene nog over dat ze haar Belgisch examen ook nog moet doen! O ja, en of ik al een boardsurfschool had gevonden in Sanur (die er niet is want aan de kust van Sanur zijn geen geschikte golven en in Kuta wel en dat vind ik te ver) want zij had op school al navraag gedaan naar andere soorten vechtsporten maar ze wist nog niet welke te kiezen. Mijn eerste reactie was "dat is toch veel te veel allemaal"!.
Ze keek me aan alsof ik niet wist tegen wie ik sprak.
Toch moet ik er nog even met Peter over hebben.

Robrecht heb ik zowaar vanmorgen dus even gezien.
Van horen zeggen weet ik dat hij terug is uit Sumatra en sindsdien heb ik ook wel smsjes van hem gehad.
Vannacht heeft hij thuis geslapen maar is thuis gekomen toen ik nog met Jos op stap was.....ahum.....was weer gezellig trouwens....
De 2 nachten ervoor heeft hij in een hotel in Nusa Dua mogen overnachten. Dat vond ik helemaal niet erg want dat scheelde hem een aantal lange ritten op de motor.
Gisteren was de afsluitingsceremonie die hij zelf overigens gemist heeft. Hij baalde verschrikkelijk.
Zijn cliënten zijn n.l. niet op komen dagen voor de bus naar de ceremonie en dus is Arjuna bij het hotel gebleven om nog te wachten. Toen hij inmiddels al thuis was kreeg hij een smsje dat ze met een andere bus naar de ceremonie waren vertrokken.
Maar goed. Vandaag is hij weer naar Nusa Dua om een rapport te schrijven over zijn ervaringen (wat blijkbaar alle PA's moeten doen) en niet geheel onbelangrijk, om betaald te krijgen.
Nou Rob, niet alleen het geld maar ook deze ervaring kun je in je zak steken!

En ik, jah, sedih sendiri hé.
Maar ik sla me er kranig doorheen. Maar dat komt alleen omdat ze hier geen geraniums hebben waar ik achter kan zitten.
Gister dus (weer) met Jos op stap geweest.
Hij had Elise en mij uitgenodigd om bij Ryoshi sushi te gaan eten. Hebben we gedaan. Elise had deze keer octopus tempura gegeten. Ze vond het niet zo lekker maar haar mandje was aardig leeg. Ik vond dat wel lekker overigens (er zat ook gebakken aubergine e.d. tussen, heerlijk)maar ja, ik had sushi.
Jos had voor zichzelf besloten om niet op stap te gaan dus zijn we, nadat ik Elise in bed had gestopt, naar de Double Dutch vertrokken. Je kent hem hé Peter?
Waarvan Jos altijd zegt dat het daar niks aan is was het dus verschrikkelijk gezellig. Een leuke meid ontmoet waarvan ik de naam volgens haar verkeerd uitsprak. Ze heet n.l. geen Neomi maar Now Me.......wat zou haar vak zijn?
Overigens had ze ook Menadonees bloed.
En veel, heel veel met Jos gekletst. Totdat we besloten om maar naar huis te gaan anders kon ik in ieder geval geen motor meer rijden.
Vanmorgen kwam Elise op mijn slaapkamerdeur kloppen dat het 07.30 was en ze toch echt naar school moest. Ik ben door mijn wekker heen geslapen, erg he?
Geen fitness deze morgen en daar voel ik me erg slecht bij, misschien vanmiddag maar even proberen of ik wat kalorieën weg kan zweten.

Dus de volgende keer als Jos geen zin heeft ga ik niet mee..........denk ik.

Straks even een kopje koffie met een boekje bij BJBar en vanmiddag naar Ronie om 't een en ander voor Yuni te regelen.
Peterke, ik heb ook nog tijd om jou te missen!

Step

P.s. Fotoos komen later..