Hij is er!

Onze auto dus. Helemaal heel, gepoetst en keigaaf. Met een stereo erin waarmee je een gemiddelde rave party van geluid kunt voorzien, vet kewle wielen en banden, een geweldig motorgeluid (4,2 liter en zes cilinders in lijn, dat wil wel) en dito benzineverbruik (1 op 4 hebben ze ons uitgelegd, zonder muziek – 1 op 3 met). Als ik er niet in hoef te rijden, is-ie helemaal te gek.

Toen we hem ophaalden heeft Stef ‘m naar de benzinepomp gereden op de Bypass en daar hebben ze hem vol gegooid. Na een minuut of vijf ben ik eens onder de auto gaan kijken of er een benzineplas stond, maar nee hoor. Na nog wat extra tijd was het zo ver. 88 liter, dank u wel. Zoveel heb ik in 4 maanden nog niet in de motor verstookt, dit zal neem ik aan in een week op zijn.

Voordeel is wel, dat 88 liter maar 35 Euro kost.

Maar goed: na het tanken is Stef naar de parkeerplaats bij Jalan Mertasari gereden en toen moest ik achter het stuur. Eerst even oefenen, daarna terug naar huis. Langs Pacific World, waar ik de vorige keer twee auto’s had opgevouwen (zie 4 oktober).

En er stonden er wéér twee te wachten! Stapvoets, hartslag 200, ben ik er langs gekropen. En door naar huis, de smalle binnendoor route waar natuurlijk ook tegenliggers waren. Maar het is gelukt!

In de loop van de komende weken hoop ik van mijn traumaatje af te komen. Stef rijdt (natuurlijk) als een scheermes met deze auto, in een vorig leven is ze waarschijnlijk vrachtwagenchauffeur geweest.

Verder? Verder heeft onze Rob een domper opgelopen, want hij is niet toegelaten op de universiteit van zijn keuze. We vinden dat natuurlijk enorm rot voor hem. Omdat hij (zie zijn eerdere bijdragen) weigerde om over alternatieven na te denken vooraf, moet hij dat nu gaan doen. Heel erg laat, we hopen er het beste van – maar in ieder geval heeft hij nu drie andere universiteiten benaderd, dus wie weet. Hij komt binnenkort wel in de lucht hier met een toelichting; voorlopig heeft hij het ook nog druk met upacara’s, zoals je ziet.











En de Arbowet bestaat hier niet. Zie bijgaande fotoos; deze man heeft nog vriendelijk naar Steffie teruggezwaaid toen ze hem in haar naakte niksje vanuit de badkamer bezig zag met het verwijderen van kokosnoten.


Tenslotte nog een action pic van Elise, bezig met haar kilometer sponsor-zwemmen. Ze heeft er dik een half miljoen (rupiah hoor) mee opgehaald, dat is maarliefst 3,5 cent per meter; in totaal goed voor 100 goede warme maaltijden, bijvoorbeeld.

Overigens is de bewaking van haar school nog zwaarder geworden na de executie van de 3 terroristen die de bom in Kuta hebben geplaatst. Net als bij de hotels etc. Geeft toch wel een prettig gevoel....