Zie ginds komt de zeilboot - de aankomst van Sint Nicolaas

Jazeker! Ondanks de drukke bezigheden van de goedheiligman in de Lage Landen heeft hij toch nog tijd gevonden om de Nederlandse kindertjes op Bali te bezoeken.

De reserve pakjesboot (Zijne Sints Zeilboot “Bonnebonnebonnetjeverlorenjadanwordternietgeruild”) heeft op weg hierheen de Somalische piraten in de straat van Hormuz met een list verslagen. Het pepernoten-kanon was voor de gelegenheid geladen met noten van èchte peper; het eerste salvo is volgens plan direct bij de piraten in het verkeerde keelgat geschoten.

Een tweede salvo was dan ook niet nodig; brullend om bier hebben de schurken het haaienpad (dat is een hazenpad op zee) gekozen. Gelukkig maar!

Vanmiddag zijn Stephanie, Jeroen/Upe en ik daarom in Benoa Harbour naar de aankomst gaan kijken. De kinderen konden helaas niet mee; zij hadden een afspraak vanaf één uur tot vijf, en de Sint komt om drie uur. Jammer.

Boze tongen beweren dat Arjuna als hulppiet zou optreden en Elise als leerling-Piet (Arie: “Elise, dan moet je onhandig zijn en slecht luisteren en alles verkeerd doen. Wees dus gewoon jezelf.”). Maar dat is natuurlijk vuige laster.

Desalniettemin: om 3 uur stonden wij in een bloedhete Marina tussen vele tientallen andere Nederlanders te kijken naar de Sint, die met 4 Pieten kwam aanvaren om het kroost eens ferm te tuchtigen – en de enkele schaarse braverik te belonen met cadeaus.

Helaas! De Sint bleek, door zijn voortschrijdende leeftijd waarschijnlijk, veel milder dan opvoedkundig gewenst. De lokale belhamels werden geprezen voor hun goed gedrag, de door hen gepleegde moorden werden afgedaan als “ongelukjes”, het stuitende stelen uit moeders portemonnee mocht ook op geen vermaning rekenen, zelfs het aan de haren trekken van kleine zusjes (waar ook een Piet zich aan bezondigde!) werd onder de noemer “Kleine Criminaliteit” niet verder vervolgd.

Er was kortom geen zak te zien. Ouders, die een jaar lang hebben moeten lijden onder de terreur van hun nageslacht, heb ik huilend van teleurstelling hun toevlucht zien nemen in drank en bitterballen. Geen verheffend gezicht.

De fotoos spreken verder wel voor zichzelf.